تاثیر الگوهای باغ های ایرانی در محوطه سازی بیمارستان های عمومی

رقیه محمودی¹ سعیدظروفچی²

1) دانشجوی ارشد معماری گرایش مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحدجلفا
2) دکترای معماری دانشگاه رم گرایش مهندسی معماری

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی دستاورد های نوین در عمران، معماری، محیط زیست و مدیریت شهری(2ceuconf.com)
چکیده :
مطالعات فراوان نشان می دهد حضور و گذران ساعت های طولانی در مراکز درمانی، برای بیماران، ملاقات کنندگان و کارکنان تجربه ای تنش زاست .ازاين رو استفاده از طبیعت محوطه در مراکز درمانی، بعنوانِ رهیافتی جهتِ کاهش تنش های محیطی و ارتقاء کیفیتِ محیط، مورد توجه و تحقیق پژوهشگرانِ بسیاری قرار گرفته است . و به این نتیجه رسیده اند که محوطه سبز می تواند برای بیماران و کاربران محیطی آرامش بخش مهیا سازد.توجه به نقش شفابخشی معماری محوطه و بکاربردن الگوی باغ ایرانی در کنار روند درمان و نظر به کارآیی شاخصه هایی از طراحی فضاهای درمانی که دوستدار محیط، موجود باشند،بخش مهمی از تفکر پایداری در مراکز درمانی را تشکیل می دهندکه انگیزه های طراحان و مدیران مراکز درمانی را برای سوق به سمت این مبحث نو پررنگ تر می کند.در اين پژوهش تلاش بر آنست با استفاده از روش کتابخانه ای و بهره گیری از شیوه تحلیلی- توصیفی ابتدا به تاثیر محیط ها و فضاهای طبیعی در بهبود اوضاع روحی و جسمی بیمار بپردازیم و سپس با بازنگری ويژگی های باغ های ايرانی و اصول هندسی ويژه حاکم بر طراحی آن ها، اين فضا ها به عنوان الگويی بهینه و بومی برای محوطه سازی بیمارستان ها پیشنهاد کنند. در پايان نیز با بررسی ويژگی های يک فضای مناسب و آرامش بخش جهت ايجاد بستر مناسب جهت هرچه سريعتر و بهتر طی کردن روند بهبود بیماران به اين نتیجه می رسیم که باغ ايرانی تمامی اين ويژگی ها را داراست و می تواند الگوی مناسبی برای طراحی محوطه های فضاهای درمانی باشد.
کلمات کلیدی : باغ ایرانی باغ شفابخش طبیعت بیمارستان سبز