تبيين نقش واسطه گري تاب آوري در رابطه هوش هيجاني و سازگاري

ليدا اسمعيلي¹

1) كارشناس ارشد روانشناسي تربيتي

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی علوم رفتاری و مطالعات اجتماعی(2ibsconf.com)
چکیده :
پژوهش حاضر، نقش واسطه اي تاب آوری در ارتباط بین هوش هیجانی و سازگاری، مورد بررسي قرار گرفت. آزمودنیهای این پژوهش را 416 دانشجو (245 دختر و 171 پسر) تشکیل می دادند که با روش نمونه گیری خوشه ای از میان دانشکده های دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت (5 دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، علوم پایه، کشاورزی، فنی مهندسی و علوم انسانی) انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل سه پرسشنامه مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون(2003)، مقیاس سازگاری سامانی و سهرابی(1390) و پرسشنامه مقیاس هوش هیجانی بار-ان(1980) بود. پايايي و روايي ابزارها با استفاده از ضريب پايايي آلفاي كرونباخ و تحليل عوامل احراز گرديد.در این پژوهش علاوه بر استفاده از آمار توصیفی برای تایید فرضیه پژوهش از روش آماری تحليل مسير با استفاده از رگرسیون چندگانه به شيوه‌ سلسله مراتبي و با بكارگيري روش مراحل بارون و کنی(1986) استفاده گرديد. يافته هاي این پژوهش حاكي از آن بود که: دربین خرده مقیاسهای هوش هیجانی و سازگاری ارتباط معناداری وجود دارد اما تاب آوری نقش تعديل گر را داشته و نقش معناداری را در رابطه بین هوش هیجانی و سازگاری به عنوان متغير واسطه ایفا نمی کند.
کلمات کلیدی : سازگاری هوش هیجانی تاب آوری