بررسی رابطه سبکهای فرزندپروری با خودکارآمدی و خودناتوان سازی دربین مددجویان کمیته امداد امام خمینی در شهرستان ارومیه

لیلا فعال مسکین¹ علی زینالی²

1) کارشناس ارشد روانشناسی عمومی
2) استادیار گروه روانشناسی

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی علوم رفتاری و مطالعات اجتماعی(2ibsconf.com)
چکیده :
مسئله اصلی بر این است که سبک های فرزندپروری والدین پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت زیادی بر کودکان و آینده آنان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های فرزندپروری والدین با خودناتوان سازی و خودکارآمدی مددجویان انجام شد. این پژوهش توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه مددجویان کمیته امداد امام خمینی (ره) شهر ارومیه در سال 1393 بودند. از میان آنان 342 نفر (189 زن و 153 مرد) با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. همه آنان پرسشنامه های سبک های فرزندپروری، خودناتوان سازی و خودکارآمدی را تکمیل کردند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری با کمک نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد سبک مقتدر با خودناتوان سازی رابطه منفی و معنادار و سبک های مستبد و سهل گیر با خودناتوان سازی رابطه مثبت و معنادار داشتند. همچنین بین سبک مقتدر با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار و سبک های مستبد، سهل گیر و بی اعتنا با خودکارآمدی رابطه منفی و معنادار وجود داشت (01/0p≤). علاوه بر آن سبک های فرزندپروری والدین به طور معناداری توانستند 67 درصد از تغییرات خودناتوان سازی و 61 درصد از تغییرات خودکارآمدی را پیش بینی کنند (0001/0p≤). سبک های فرزندپروری والدین می توانند بر خودناتوان سازی و خودکارآمدی نقش اساسی داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می شود مشاوران و روانشناسان بالینی برنامه های مناسبی برای آموزش سبک های فرزندپروری جهت مداخله در خودناتوان سازی و خودکارآمدی طراحی کنند.
کلمات کلیدی : سبک های فرزندپروری خوناتوان سازی خودکارآمدی مددجویان کمیته امداد