اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل برسلامت روانی معتادان

محبوبه روشن دل¹ علی اکبر ثمری²

1) کارشناس ارشد مشاوره و راهنمایی
2) دکتری روانشناسی سلامت

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی علوم رفتاری و مطالعات اجتماعی(2ibsconf.com)
چکیده :
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر سلامت روانی معتادان می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی و در گروه تحقیقات نیمه آزمایشی با گروه کنترل نابرابر است. در این طرح از بین معتادانی که به صورت خود معرف به مراکز درمانی سوء مصرف مواد دکتر نادری نسب و دکتر خدادادی در شهرستان مشهد در سال 1394 مراجعه کرده بودند، و شش ماه از درمان دارویی آنها با متادون گذشته بود، به صورت نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه تعداد 30 نفر انتخاب و به دو گروه (15 نفر آزمایش و 15 نفر کنترل) تقسیم شدند. هردو گروه در پيش آزمون، پرسشنامه سلامت عمومی را كامل كردند و سپس گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل به مدت 2 ماه به صورت (8 جلسه 2 ساعته، هفته ای یکبار) برای گروه آزمایش انجام شد. پس از انجام گروه درماني با گروه آزمايش، پس آزمون از هر دو گروه گرفته شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری و تحلیل کوواریانس یک متغیری استفاده شد. با کنترل پیش‌آزمون، بین معتادان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ علائم جسمانی تفاوت معناداری وجود ندارد (16/0 =P و 06/2=F). میزان تأثیر برابر با 10/0 است و توان آماری برابر 275/0 است. ولی بین معتادان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ علائم اضطرابی و اختلال خواب تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 =P و 32/10=F). میزان تأثیر برابر با 36/0 است و توان آماری نیز برابر 859/0 است. همچنین از لحاظ کارکرد اجتماعی تفاوت معناداری وجود ندارد (22/0 =P و 56/1=F). میزان تأثیر برابر با 08/0 است و توان آماری برابر 220/0 است و در نهایت از لحاظ علائم افسردگی تفاوت معناداری وجود ندارد (4/0 =P و 72/0=F). میزان تأثیر برابر با 03/0 است و توان آماری برابر 127/0 است. نتایج تحقیق، بیانگر اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر علائم اضطرابی و اختلال خواب معتادان است ولی بر روی بقیه خرده مقیاس های سلامت روان تاثیری ندارد.
کلمات کلیدی : واژگان كليدي: تحليل رفتار متقابل سلامت روانی معتادان.