نقش ژئومورفولوژی کاربردی در شناخت الگوی ناپایداری شهر تبریز

كاميلا آقاجاني اولوئي¹ شهرام روستايي² فريبا كرمي³

1) دانشجوي ژئومورفولوژي دانشگاه تبريز
2) استاد گروه ژئومورفولوژي دانشگاه تبريز
3) دانشيار گروه ژئومورفولوژي دانشگاه تبريز

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی مهندسی و علوم کاربردی(2iceasconf.com)
چکیده :
چکیده مجموعه شرایط مورفوژنز از قبیل شدت ناهمواری ، تاثیرنیروهای داخلی نظیر زلزله ویا تاثیر عوامل آب وهوایی درجه ثبات محیط رامشخص می کند. تشخیص مناطق ناپایدار و مسائل ژئومورفولوژیک مربوط به آنها درراستای مکانیابی شهر وروستا در قلمرو جغرافیای کاربردی بویژه کاربرد ژئومورفولوژی است . مکان یابی شهر تبریز در مجاورت گسل تبریزو محور لرزشهای نسبتا بالای زمین بر روی طبقاتی که زمین ساخت استوارو محکمی را برای استقرارشهر ارائه نمی کند سوال برانگیز است، و زمینه تحقیق را فراهم می آورد. در این پژوهش برای تلفیق اطلاعات حاصله از مطالعات محیطی شهر تبریز ابتدا کلیه حریم ها و پهنه بندی های موجود در زمینه مطالعات توپوگرافی، اقلیم و هیدرولوژی(پهنه بندی سیل)، زمین شناسی(پهنه بندی گسل و خطر زلزله) و پهنه بندی زمین لغزش جمع آوری و در داخل محدوده مطالعاتی بصورت نقشه و با تفکیک حریم ها ارائه گردید. سپس با استفاده از ضوابط آمایش سرزمین که توسط مخدوم برای انواع برنامه ریزی ها ارائه شده، پهنه بندی های انجام شده تطبیق گردید. با توجه به نتایج حاصله، شهر تبریز از نظر ارتفاعی در طبقه دوم یعنی 1200-1800 متر واقع شده است. در رده بندی شیب ، 47/87 درصد از کل مساحت شهر در طبقه اول یعنی تا 6 درجه واقع شده که برای عملیات شهرسازی مناسب می باشد. اما شیبهای بیش از 30 درصد خود عامل ناپایداری هستند که در شمال وجنوب شهر روی این شیبها ساخت و سازها انجام پذیرفته است. از نظر زمین شناسی شهر بر روی سازندهای مارن، آبرفت و ماسه سنگ تشکیل شده که در رده اول قرارگرفته است ولی از لحاظ گسل و زلزله خیز بودن در رده نامناسب قرار می گیرد. بنابراین می توان گفت شهر تبریزدارای پتانسیل بالایی برای وقوع زلزله می باشد. واژگان کلیدی: ژئومورفولوژی کاربردی، ناپایداری، شهرتبریز
کلمات کلیدی : واژگان کلیدی: ژئومورفولوژی کاربردی ناپایداری شهرتبریز