جامعه شناسی سینمای مؤلف در ایران (مطالعه موردی فیلم گاو)

ریحانه بیرامی¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد رشته پژوهش هنر، دانشگاه نیشابور

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی مهندسی و علوم کاربردی(2iceasconf.com)
چکیده :
مطالعات بینارشته ای همواره نقش مهمی در پیش برد یک رشته علمی محض داشته است. بدین منظور تلاش شده است تا با داشتن نگاهی متفاوت به پدیده اقتباس بین نظام های سینما، تئاتر، تلویزیون و داستان به بررسی جامعه شناسی در سینمای ایران دهه چهل پرداخته شود. این مهم از طریق یک اثر غیرنمایشنامه ای غلامحسین ساعدی یعنی داستان چهارم از مجموعه داستان عزاداران بَیَل که به صورت تله تئاتر از تلویزیون به نمایش درآمد و بعد از آن با همان بازیگران و به کارگردانی داریوش مهرجویی فیلم بلند سینمایی آن ساخته شد، صورت می پذیرد. سوالی که مطرح میشود این است که همکاری نویسنده با کارگردان و بازیگران تئاتر چه تأثیری در هرچه بهتر ساخته شدن فیلم گاو داشته است و همراهی این هنرمندان چه تأثیری در رشد فرهنگی و اجتماعی دوران گذاشته است؟ روابط میان تئاتر و سینما قدیمی تر از آن است که معمولا می-پندارند. همچنین همکاری و همفکری نویسنده در اجرای تئاتر و نوشتن فیلمنامه و ساخت فیلم از مهمترین دلایل توجه به داستانهای ساعدی بود. روش اجرای پژوهش نظری- توسعه ای است که با استفاده از اسناد کتابخانه ای، کتابها، پایان نامه ها، مقالات و فضای مجازی اطلاعات مورد نظر جمع آوری و با مشاهده ی فیلم و تحلیل آن اطلاعات طبقه بندی و ارزیابی شده است.
کلمات کلیدی : جامعه شناسی سینمای مؤلف فیلم گاو غلام حسین ساعدی داریوش مهرجویی.