نقش قصه گویی بر مهارت های ارتباطی و اجتماعی کودکان عادی

مینا غیاث آبادی فراهانی¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آشتیان، ایران.

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی مهندسی و علوم کاربردی(2iceasconf.com)
چکیده :
یکی بود یکی نبود این جمله آغاز و منشاء بسیاری از درس ها و نکاتی است که در زندگی آموخته ایم و به کودکان خود آموزش می دهیم در حالی که شاید بسیاری از مواقع متوجه تاثیر شگرف و ماندگار آن نباشیم. قصه و قصه گویی شاید به طول تاریخ بشر قدمت داشته باشد و کمتر مادری را بتوان یافت که قصه ای برای فرزند خود در قالب داستان های شبانه، شعر و لالایی تعریف نکرده باشد. روایت افسانه ها و داستان ها و به طور کلی قصه گویی تاثیرات بسیاری را در رشد و پرورش ذهنی و شخصیتی کودک دارا می باشد در دنیای امروز به نوعی جزو ارکان آموزش به شمار می رود. لذا هدف اصلی در این پژوهش بررسی نقش قصه گویی بر مهارت های ارتباطی و اجتماعی کودکان عادی می باشد. این تحقیق از نظر روش و هدف توصیفی- کتابخانه ای می باشد. رابرتسون آموزش در دوران کودکی را پایه ای برای شکل گیری شخصیت فرهنگی، اجتماعی فرد در طی دوران زندگی می داند. آلیسون جیمز و آلن پوروت کودکان را به عنوان عوامل و افرادی که کار خود را خیلی خاص شروع می کنند. این موضوع باعث می شود که به مفهوم کم و بیش غیرقابل اجتناب، اجتماعی شدن توجه چندانی نشود و کودکان به عنوان شکل ناقص و تکامل نیافته بزرگسالان در نظر گرفته شوند. از این منظر کودکان افرادی هستند که از پتانسیل بالقوه اجتماعی شدن در آینده برخوردارند. ناشمن کودکان در بعضی از جوامع(به عنوان) شهروندانی بزرگسال تشخیص داده شده و این چنین مورد ارزیابی قرار می گیرند و با آنها بزرگسالانه رفتار و برخورد می شود، اما در بعضی از جوامع وضعیت بدین گونه نیست.
کلمات کلیدی : قصه¬گویی کودکان مهارت های ارتباطی مهارت های اجتماعی.