بررسي ضرورت توسعه مترو و اثرات زيست محيطي آن در کلان شهر تهران

محسن هاشمی¹ محمدعلی کرونی²

1) کارشناس ارشد مهندسی مکانیک
2) دکتری مهندسی معدن

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی علوم و مهندسی(2icesconf.com)
چکیده :
نتايج تحقيقات زيست محيطي روي آلاينده‌هاي موجود در هواي تهران نشان داده، وسايل نقليه‌اي که از سوخت‌هاي فسيلي استفاده مي‌کنند، سهم عمده‌اي در توليد اين آلاينده‌ها دارند و مهمترين اين آلاينده‌ها، گاز مونوکسيد کربن است. به منظور کاهش اين آلاينده‌ها، طرح‌هاي مختلفي نظير طرح نوبتي تردد خودروها، گسترش محدوده طرح ترافيک و ... در اين کلان شهر به اجرا گذاشته شد تا مردم به استفاده کمتر از وسايل نقليه شخصي ترغيب شوند. با توجه به اين که اين طرح‌ها به صورت ضربتي و در مواقع اضطراري به اجرا در مي‌آيند، نمي‌توان چشم اميدي به آنها داشت. يکي از روش‌هايي که براي کاهش تمايل به استفاده از وسايل نقليه شخصي وجود دارد، گسترش سيستم حمل و نقل همگاني بخصوص سيستم هاي انبوه‌بر نظير مترو مي‌باشد. قطار شهري (مترو) يكي از سيستم‌هاي حمل و نقل شهري است كه امروزه در شهرهاي بزرگ كاربرد فراواني يافته و رو به گسترش است. در اين مقاله مزاياي استفاده از اين سيستم در مقايسه با ساير سيستم‌هاي حمل و نقل، روند گسترش مترو و اثرات آن بر آلودگي هوا در شهر تهران مورد بررسي قرار مي‌گيرد. مسلما بايد اذعان كرد كه سود و منافع حاصل از اجراي پروژه‌هاي زيربنايي شهري در ابعاد پروژه‌هايي مانند مترو را بايد در محورهاي رشد شهر، صرفه‌هاي ناشي از مصرف سوخت سوبسيد‌دار، تاثيرات آن بر بهبود آلودگي محيط زيست، بهينه‌سازي ترافيك شهري، صرفه‌هاي ناشي از جلوگيري از بيماري‌هاي تنفسي، مصرف لوازم يدكي و كاربري سرمايه‌هاي موجود وسايط نقليه عمومي و خصوصي، صرفه‌هاي ناشي از صرفه‌جويي زمان تلف شده در ترافيك، رونق كسب و كار، پيدايي مراكز نوين كسب و كار، تغييرات بنيادي در شيوه‌هاي شهرسازي، تاثيرات بر طرح تفصيلي و غيره دانست. اين پارامترها ارتقاء چهره شهر، سيماي اقتصادي و عرصه‌هاي فعاليت، اشتغال و رونق بازار، روحيه مردم و تقويت سلامت شهروندان را به ارمغان ‌مي آورد.
کلمات کلیدی : سوخت‌هاي فسيلي حمل و نقل شهري مترو محيط زيست