جايگاه هنردر معماري اسلامي ايران

حسن ورمزیار¹ محمدجواد گنجی صفار² پیمان حسینی گوهری³ محمدطه سیف الهی ده میری⁴

1) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بردسیر
2) استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بردسیر
3) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بردسیر
4) دانشجویی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه علم وصنعت ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی علوم و مهندسی(2icesconf.com)
چکیده :
منظور از هنر و معماری اسلامی، همان هنر و معماری سرزمین‌های‌ - خاورمیانه، آفریقای شمالی، هند شمالی و اسپانیا - است‌ که از آغاز قرن هفتم میلادی تحت حاکمیت مسلمانان قرار گرفتند.تعريف‌هاي گوناگوني به منظور تبيين معماري اسلامي ارايه شده‌اند، كه اغلب جنبه‌هاي مادي و ظاهري موضوع را مورد توجه قرار داده‌اند. پيشنهاد اين مقاله، رويكرد حكمي به معماري اسلامي است. بر اساس چنين نگرشي آنچه ميان مخاطب و پديد آورنده‌ي اثر هنري، به عنوان واسطه قرار مي‌گيرد، رسانه‌اي از آموزه‌هاي معنوي و ملكات روح انگيز الهي است. معمار سالكي است كه با رشد معنوي و كسب فضايل اخلاقي، ابزار توسعه‌ي فيض‌الهي را در كالبد جهان مادي ممكن سازد. و با كسب شناخت حقيقي از جهان هستي، به مرتبه فناي في‌الله رسيده، جريان حكمت الهي را در وجود خويش بازپروري مي‌نمايد. نگرش حكمي به معماري اسلامي، در اصل، نگرشي درون زاست؛ نگرشي كه مي‌تواند موجبات باز تعريف يك معماري اسلام پيشرو را فراهم آورد. آينده معماري اسلامي تنها در سايه چنين رويكردي قابليت تعريف مي‌يابد، نگرشي كه تبلور عيني آن را مي‌توان در شيوه اصفهاني، به خوبي مشاهده نمود.
کلمات کلیدی : هنر معماری اسلامی مسجد گنبد خانه چهار ايوان آتشکده