بررسی عوامل کیفی پیاده راه جهت افزایش کیفیت محیط شهری نمونه موردی بلوار امامت مشهد

سعید قاسمی¹ دکتر شهاب عباس زاده²

1) دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد نیشابور واحد علوم تحقیقات خراسان رضوی
2) عضو هیت علمی دانشگاه حکیم سبزواری

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی علوم و مهندسی(2icesconf.com)
چکیده :
پياده راههايا مسيرهاي پياده براي تبديل فضاهاي سكونتگاهي به مكانهاي امن و لذت بخش براي پياده روي اختصاص داده شده اند. امروزه،در سياستهاي برنامه ريزي شهري به دنبال تقويت محيطهاي پياده و از بين بردن موانعي هستيم كه توانايي ما را براي پياده روي آسان و ايمن، محدود ميكند. مطالعه حاضر به منظور بررسي و سنجش رابطه میان عوامل کمی و کیفی عناصر پیاده راه در ارتقاء کیفیت محیط شهری و افزايش ارتباطات و تعاملات اجتماعي افراد با يكديگر در محيطي امن و سالم و مهمتر از همه احترام به هويت عابر پياده به عنوان جزئي مهم از سيستم حمل و نقل شهري در قالب بستر كالبدي مناسب، انجام شده است که ارتقاء کیفیت مسيرهاي حركت پياده و فضاهاي مكث در جهت بهبود كيفيت فضاهاي شهري را مطرح ميكند. اين مقاله به سنجش كيفيت محيط و به بررسي امكان ارتقاء کیفیت کمی پياده راه محور امامت مشهد ، از دو بعد كالبدي-كاركردي و اجتماعی پرداخته است. تحليلهاي آماري مسير،آزمون spssو لیزرل نشان میدهد که متغیر مستقل (كيفيت محيط ) با متغيرهاي وابسته (حضورپذیری) با اطمينان 95 ٪ رابطه معني داري وجود دارد. به عبارت ديگر، بين متغيرهاي وابسته تحقيق با متغير افزايش كيفيت محيط محور امامت شهر مشهد به واسطه ارتقاء مولفه های کیفی محیط، رابطه مثبت و معناداري وجود دارد؛ بنابراين، با توجه به يافته هاي تحقيق امكان ارتقاء کیفیت محیط اين محيط به منظور پشتیبانی و ارتقاء سطح تعاملات در بلوار امامت مشهد وجود دارد.
کلمات کلیدی : کیفیت محیط شهری پیاده راه تعاملات اجتماعی محور امامت مشهد