جایگاه ارتباطات در برنامه ششم توسعه قبل و بعد از انقلاب ایران

مریم روستایی¹

1) ندارد

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی مدیریت و علوم انسانی(2icmhconf.com)
چکیده :
در این مقاله جایگاه ارتباطات برنامه های ششم توسعه پیش و پس از انقلاب در ایران به اختصار مورد بررسی قرار گرفته است. در برنامه عمرانی ششم (۱۳۶۱-۱۳۵۷) که توسط جمعى از كارشناسان و متخصصان ارتباطات در كميته مشترك اطلاعات و وسايل ارتباط جمعى در سازمان برنامه تدوين شده بود، هدف هاى كلى اطلاعات و ارتباط جمعى تدوين و پيشنهادات و راهكارهايى براى بهبود وضعيت ارتباطات و وسايل جمعى ارائه شد، که راهكارهاى ارائه شده در این کمیته مبتنی بر نگاه «توسعه ارتباطات» بود. برنامه ششم توسعه بعد از انقلاب (۱۳۹9-۱۳۹5) به‌عنوان سومین برنامه پنج‌ساله چشم‌انداز 20 ساله نظام در افق 1404 به دنبال دست يافتن به جايگاه اول علمي و فناوري در سطح منطقه‌ است. تحلیل سیاست های ارتباطی برنامه ششم تاکید بر حرکت کشور در راستای رسیدن به توسعه بر پایه قدرت اطلاعاتی است و نشان از این می دهد که همچنان به دنبال توسعه ارتباطات است، البته در فضایی متفاوت و در دنیای امروز که جوامع اطلاعاتی شده اند. بررسی برنامه های توسعه کشور نشان می دهد فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان یکی از محورهای کلیدی به طور مستقیم یا غیرمستقیم عهده دار دستیابی به اهداف سند چشم انداز 20 ساله بوده است اما علیرغم توجه ویژه به این بخش از حیث حجم برنامه ریزی ها و اجرای فعالیت های متعدد، آنچنان که مقادیر شاخص های مرتبط با توسعه روند افزایشی را نشان می دهد، از رشد مناسبی برخوردار نبوده و جایگاه کشور نسبت به موقعیت هدف در سند چشم انداز فاصله بسیار دارد.
کلمات کلیدی : واژگان کلیدی: ارتباطات توسعه برنامه ششم توسعه سند چشم انداز