دنیاپرستی از منظر نهج البلاغه

راهله جعفری¹ احد سوری²

1) راهله جعفری
2) احد سوری

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی مدیریت و علوم انسانی(2icmhconf.com)
چکیده :
آنچه امروزه انسان را از مسیر پرفراز و نشیب زندگانی نجات می‌دهد حلقه‌ی اتصال بین قرآن و اهل بیت (ع) است. لذا هدف این مقاله این است تا از منظر نهج البلاغه به بررسی دنیاپرستی که یکی از موانعی است که در اجتماع وجود دارد و به عنوان آفت و آسیب جامعه شناخته شده است، بپردازیم. این مقاله به شیوه‌ی تحلیل محتوا انجام گرفته است و در انتها با توجه به مطالعه صورت پذیرفته می‌توان نتیجه‌گیری نمود که دنیا منزلگاهی است برای کوچ کردن، نه منزلی برای همیشه ماندن. حضرت علی (ع) انسان‌ها را به پرهیز دادن از دنیاپرستی هشدار داده‌اند و دنیا را محل عبرت گرفتن معرفی نموده‌اند و دنیا را خورنده‌ای دانسته‌اند که سیری ندارد و نوشنده‌ای که سیراب نمی‌شود. بنابر این باید بینش خویش را نسبت به دنیا تصحیح کنیم.
کلمات کلیدی : جامعه شناسی آسیب اجتماعی دنیا پرستی نهج البلاغه