تحلیل فقهی حقوقی توبه

مینا مژدهی¹ علی نیازی نخعی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفت،ایران
2) پژوهشگر و مدرس دانشگاه

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی مدیریت و علوم انسانی(2icmhconf.com)
چکیده :
توبه در حقوق جزای اسلامی به عنوان یکی از موارد سقوط مجازات شمرده شده است و از این باب یک تاسیس حقوقی در حقوق جزای اسلامی است،به گونه ای که در سایر مکاتب کیفری امروزی نمونه آن به چشم نمی خورد. در قانون مجازات اسلامی توبه از جایگاه ویژه ای برخوردار است و اگر با شرایط کامل انجام شود یکی از معاذیر قانونی تخفیف و معافیت از مجازات شناخته شده است که در جرایم حق الله پیش از ثبوت جرم به وسیله اقرار یا شهادت شهود، مسقط مجازات بوده، ولی در جرایمی که جنبه حق الناس دارند موجب سقوط مجازات نیست، زیرا مرتکب علاوه بر اینکه اوامر و نواهی الهی را نادیده گرفته، موجب ضرر و زیان مالی و جسمی یا آبرویی برای دیگران شده و باید جبران کند از جمله نکات قابل توجه دیگر در باب توبه، این است که اگر بزهکار پس از اقرار توبه کند، قاضی می تواند از ولی امر برای او تقاضای عفو نماید یا مجازات را در حق وی اعمال کند. اما توبه پس از اقامه بینه هیچ اثری ندارد. در این پژوهش توبه و آثار حاکم بر آن در قانون مجازات اسلامی مورد کنکاش قرار میگیرد.
کلمات کلیدی : توبه سقوط مجازات نخفیف مجازات معاذیرمخففه