مدلسازی عدم قطعیت در تعمیر و نگهداری بر پایه قابلیت اطمینان با استفاده از یک روش احتمالی

نیلوفر غفاری صومعه¹ دلارام رحمانی² سارا افشار³ مهسا برخورداری⁴ یاسمن غفاری صومعه⁵ محمدرضا علیزاده⁶

1) دانشجوی دکتری مهندسی صنایع گرایش تحقیق در عملیات، گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران ،ایران
2) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سیستم های اقتصادی-اجتماعی، گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران ،ایران
3) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سیستم های اقتصادی-اجتماعی، گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران ،ایران
4) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سیستم های اقتصادی-اجتماعی، گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران ،ایران
5) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سیستم های اقتصادی-اجتماعی، گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران ،ایران
6) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سیستم های اقتصادی-اجتماعی، گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران ،ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی مـــدیـــریــــت و مهندسی صنایع(2icmi.com)
چکیده :
در این مقاله در ارتباط با عدم قطعیت در تصمیم گیری برای تعمیر و نگهداری مبتنی بر قابلیت اطمینان (RCM) را مورد بحث قرار می دهیم. این ابهامات ممکن است در بسیاری از کاربردهای عملی غیرقابل قبول باشد و منجر به استراتژی های نگهداری غیربهینه شود که نشان خواهیم داد که روش جایگزین برای عدم قطعیت مشخص این نقص را برطرف می کند. در ادامه با تحلیل و بررسی این مدل به دنبال بهترین استراتژی تعمیر و نگهداری خواهیم رسید که به این منظور از مثالهای کاربردی مختلف به همراه مدل سازی ریاضی خواهیم پرداخت.
کلمات کلیدی : تعمیر و نگهداری براساس قابلیت اطمینان؛ تصمیم گیری؛ روش احتمالی