بررسی جایگاه پدیدارشناسی در معماری

طیبه شرفی¹ افشین لرزنگنه² کمیل حسین آبادی³ کامجو شرفی⁴

1) کارشناس معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری کرمانشاه
2) معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری کرمانشاه
3) کارشناسی ارشد مدیریت پروژه و ساخت
4) کارشناسی ارشد عمران سازه

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی پژوهش های کاربردی در مهندسی عمران، معماری و شهرسازی(icarcau.com)
چکیده :
پديدارشناسي به معناي شناخت، مكتبي است كه توسط ادموند هوسرل پايه گذاري شد. اين مكتب در پي آن است كه با تفكيك آگاهي باواسطه و بي واسطه از يكديگر، آگاهي انسان را از پديدارهاي ذهني كه بدون واسطه در ذهن وي ظاهر مي شوند و ممكن است حتي عينيتي هم نداشته باشند، مورد مطالعه قرار دهد.در مقطع زماني پساهوسرل، پديدارشناسي عمدتاً فهم و ادراك هستي را مورد توجه قرار مي دهد، اما در دوره ي زماني پيش از هوسرل، پديدارشناسي با نوعي از تكثر مفهومي مواجه مي شود.پديدارشناسي نه يك مكتب فلسفي در ميان مكاتب فلسفي معاصر است و نه يك گرايش فلسفي معاصر، بلكه در حقيقت،جنبشي است كه به دلايل مختلف، براي افراد مختلف، معاني مختلف دارد .از طرف دیگر، پدیدارشناسی، فلسفه‌ای طرفدار اصالت تجربه به معنای پدیدارشناختی آن است که در جهان بودن یکی از اصول مهم آن می‌باشد. فلسفه جدیدی است که می خواهد خود اشیا را بشناسد و به داده‌های بی‌واسطه دست یابد. در واقع، پدیدارشناسان به دنبال ارائه یک تعریف قطعی و کامل از موضوع نیستند چرا که ماهیت موضوع را در حال تغییر و تبدیل می‌بینند.پدیدارشناسان برای دستیابی به حقیقت موضوع آن را از زوایای مختلف می‌نگرند و با بیان‌های متفاوت توصیف می‌نمایند.پدیدارشناسی به عبارتی یادگیری متفاوت دیدن است ؛یادگیری کنار گذاشتن پیش داوریهای علم و حس مشترک، اجازه دادن به خوداست که بنحوی تیزبینانه و همراه با فراست، پدیده ها را از منظرهای مختلف مورد توجه قرار دهد .قصد پدیدارشناسی در معماری، ایجاد نسبتی شفاف بین معماری و هر روزگی در زیست جهان است که در قالب بده بستانهایی کارکردی تحقق می یابد. نخستین اقدام بازگشت به ساختارهای زیربنایی زیست جهان است که در ارتباط با مفهوم فضاییت (raumlichkeit) هایدگر است .روش تحقیق این مقاله، استفاده ازمنابع اسنادی می باشد و با نگاهی کیفی مسائل را مورد پردازش، آنالیز و تفسیر قرار داده است.
کلمات کلیدی : دیدارشناسی هوسرل هایدگر روش شناسی دازاین