تاثیر محرک‌های محیطی شنیداری و دیداری در معماری محیط‌های آموزشی برای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم

هانیه جلالوند¹ سارا حمزه لو² محسن دولتی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران-
2) استادیار، گروه معماری، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران -
3) استادیار، گروه معماری، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران -

محل انتشار : پنجمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(5icsau.com)
چکیده :
در این مقاله، ضمن مرور پژوهش‌های صورت گرفته در خصوص تاثیرات محرک‌های محیطی بالاخص نور، رنگ و صدا بر کودکان مبتلا به اوتیسم، رهنمودهایی جهت طراحی فضاهای آموزشی مخصوص این کودکان با در نظر داشتن این تاثیرات، ارائه می‌شود. اوتیسم به مجموعه‌ای از اختلالات ذهنی و رفتاری گفته می شود که معمولا از سنین پایین بروز نموده و می‌تواند در درک محیط اطراف، کنترل هیجانات و برقراری روابط اجتماعی، مشکلات جدی ایجاد نماید. رویکرد اصلی در رهنمودهای ارائه شده، کاهش تنشهای محیطی، افزایش تمرکز کودکان و تسهیل و بسترسازی ارتباط موثر با محیط، مربی و همسالان توسط کودکان مبتلا به اوتیسم بوده است. روش مقاله توصیفی-تحلیلی بوده و نتایج، بر اساس یافته های روان شناختی-معماری اخیر در این حوزه ارائه شده اند. این رهنمودها می تواند برای طراحی یک مرکز با کاربری خاص کودکان مبتلا به اوتیسم یا به عنوان راهنمایی ‌های کلی جهت استفاده کودکان مبتلا به اوتیسم از فضاهای آموزشی عمومی مورد استفاده قرار گیرد.
کلمات کلیدی : معماری محیطهای آموزشی اوتیسم طراحی معماری برای اوتیسم محرکهای شنیداری و دیداری