ارزیابی صفات کمی آفتابگردان با کاربرد کودهای آلی و زیستی تحت شرایط تنش خشکی

فریبرز شکاری¹ عبدالله جوانمرد² امین عباسی³ طه ایزان⁴ ناصر صباغ نیا⁵

1) استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه-
2) دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه
3) استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه
4) دانشجوی دکتری فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه- نویسنده مسئول
5) استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه

محل انتشار : دومین کنفرانس بین‌المللی و ششمین کنفرانس ملی کشاورزی ارگانیک و مرسوم(umaorg.ir)
چکیده :
به منظور بررسی تأثیر کود هاي زیستی، آلی و شیمیایی بر صفات کمی آفتابگردان آزمایشی در سال¬های 1395 و 1396 درایستگاه تحقیقاتی کشاورزی در شهرستان پیرانشهر به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. کرت های اصلی شامل سه سطح آبیاری: 85 درصد ظرفیت زراعی (I1)، 70 درصد ظرفیت زراعی (I2)، 55 درصد ظرفیت زراعی (I3)و کرت های فرعی شامل تیمار کودی در 8 سطح: کود شیمیایی (F1)،10 تن در هکتار ورمی کمپوست (F2)، 15 تن در هکتار ورمی کمپوست (F3)، کود زیستی بیوسوپر + ازتوباکتر (F4)، 10 تن در هکتار ورمی کمپوست + کود زیستی بیوسوپر + ازتوباکتر (F5)، 15 تن در هکتار ورمی کمپوست بیوسوپر و ازتوباکتر (F6)، 10 تن در هکتار ورمی کمپوست + کود زیستی بیوسوپر + ازتوباکتر+ 50 درصد کود شیمیایی (F7) و 15 تن در هکتار ورمی کمپوست + کود زیستی بیوسوپر + ازتوباکتر + 50 درصد کود شیمیایی (F8) در نظر گرفته شدند. تنش شدید (55 درصد ظرفیت زراعی) سبب کاهش قابل ملاحظه ارتفاع بوته، قطر سافه، قطر طبق، عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در طبق گردید. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک (1319 گرم در مترمربع) در شرایط آبیاری نرمال (85 درصد ظرفیت زراعی) و با کاربرد 15 تن در هکتار ورمی‌کمپوست+ کود زیستی بیوسوپر+ ازتوباکتر+50 درصد کود شیمیایی حاصل شد. و کمترین میزان عملکرد بیولوژیک آفتابگردان (890 گرم در مترمربع) با کاربرد 100 درصد کود شیمیایی در شرایط آبیاری 55 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. بنابراین به نظر می¬رسد که براي افزایش عملکرد گیاهان زراعی، می-توان از روش¬هاي تغذیه تلفیقی کودهاي آلی، زیستی و شیمیایی استفاده کرد.
کلمات کلیدی : تنش خشکی کود زیستی و کود آلی