مروری برخواص و اکولوژی گیاه آویشن( Thymus vulgaris L.)

فاطمه گودرزی¹ پوران علیویردی² سیدکمال کاظمی تبار³ وحید اکبرپور⁴

1) دانشجوی کارشناسی ارشد ژنتیک و بهنژادی گیاهی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی تهران.تهران .ایران. شماره تماس 09169655385
2) دانش آموخته کارشناسی ارشداصلاح نباتات،دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
3) دانشیار، عضو هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات ، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری ،ساری، ایران.
4) استادیار، عضو هیئت علمی باغبانی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری،ساری، ایران.

محل انتشار : کنگره بین المللی علوم و مهندسی ژاپن - TOKYO(tuicet.com)
چکیده :
آویشن با نام علمی (Thymus Vulgaris L.) متعلق به خانواده نعناعیان (Lamiaceae) می‌باشد. این گیاه، تقریباً 350 گونه‌ی مختلف در جهان دارد که 18 گونه‌ی آن در ایران وجود دارد و از این تعداد تنها 4 گونه انحصاری ایران هستند. در میان 27 ترکیب شناسایی شده در اسانس مورد بررسی اصلی‌ترین ترکیبات موجود در اسانس سر‌شاخه‌های گلدار گیاه آویشن، تیمول (66/5%)، کارواکرول (2/5%)، پاراسمین (7/0%)، گاماترپینن (6/9%) و پورنئول (1/8%) بود. شناسایی ترکیبات این گونه نشان داد که عصاره آویشن سرشار از فنول‌‌های منوترپن به ویژه تیمول است. بررسی‌ها نشان داد که ترپنهای فنلی شامل تیمول و کارواکرول در جنس آویشن در درجه اول اهمیت قرار دارند که دارای خواص ضدباکتریایی و ضدقارچی می‌باشند. جنس آویشن یکی از جنس‌های مهم تیره نعناع با 350 گونه می‌باشد که با توجه به اهمیت اقتصادی بالای آن شناخت صحیح، تعیین خصوصیات گیاهشناسی و کاربردهای آن از نظر دارویی و صنعتی حائز اهمیت می‌باشد. این مقاله، مروری بر مقالات و منابع مختلف جهت آشنایی هر چه بیشتر این گیاه با خصوصیات دارویی و گیاهشناسی این گیاه است.
کلمات کلیدی : آویشن تیمول کارواکرول نعناعیان ترکیبات ثانویه