تحلیلی بر سیاست های مسکن اقشار کم درآمد در ایران

مهندس : شهرام زنده دل ثابت¹ سیمیندخت زنده دل ثابت² مریم جانی زاده بهمبری³

1) کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری با گرایش بهسازی و نوسازی، مرکز تحصیلات تکمیلی و دکترای ( الکترونیکی )دانشگاه پیام نور اصفهان- ایران
2) کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی گرایش ( بازاریابی ) ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرکزی شهر رشت ، استان گیلان ، ایران
3) کارشناس ارشد آمار و اطلاعات گرایش ( ریاضی محض ) ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرکزی شهر لاهیجان ، استان گیلان ، ایران

محل انتشار : کنگره بین المللی علوم و مهندسی ژاپن - TOKYO(tuicet.com)
چکیده :
تامین مسکن در چند دهه ی اخیر یکی از مهم ترین معضلات اقشار گوناگون بالاخص خانوارهای کم درآمد کشور بوده است. امروزه در بسیاری از موراد، نداشتن مسکن به معنی بی خانمان بودن نیست، بلکه به معنی عدم مالکیت واحد مسکونی است و داشتن مسکن به عنوان یک سرمایه گذاری مطمئن و نقطه ایجاد امنیت برای خانوار خصوصا در دوران پیری و بازنشستگی تلقی می شود. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی سیاست های مسکن اقشار کم درآمد در ایران می‌باشد. نوع پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی – تحلیلی است. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از روش کتابحانه ای مبتنی بر اسناد دولتی ، مقاله ها ،مجله ها، مطبوعات و آمارنامه ها استفاده شده است . از این رو ابتدا به تعریف کلی مسکن ، شاخص های مسکن و استاندارد مسکن در کشورهای جهان پرداخته شد و سپس سیاست‌های مسکن اقشار کم درآمد در ایران مورد ارزیابی قرار گرفته است. تأمین مسکن در چند دهه ي اخیر یکی از مهمترین معضلات اقشار گوناگون، به ویژه خانوارهاي کم درآمد ایران بوده است. طی چند سال اخیر، به منظور پاسخگویی به انتظارات قانونی و عرفی در زمینه مسکن براي اقشار کم درآمد دولت ها سیاست های مختلفی را در نظر گرفته اند. از مهمترین سیاست ها می توان به سیاست پاک، سیاست مسکن تعاونی، سیاست مسکن اجاره ای(اجاره به شرط تملیک) و مسکن مهر ومسکن اجتماعی اشاره کرد.
کلمات کلیدی : واژه‌هاي كليدي: مسکن مسکن اقشار کم درآمد تامین مسکن سیاست های مسکن.