بررسی اختلاط پذیری پلی لاکتاید و اثر دما بر کشش سطحی آن

علی خسروانی مقدم¹ زهرا مشمول برجسته ساعتلو² زهرا عباسیان³ حمید گرمابی⁴

1) دانشجوی کارشناسی مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
2) دانشجوی کارشناسی مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
3) کارشناسی ارشد مهندسی پلیمر، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4) استاد مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

محل انتشار : کنگره بین المللی علوم و مهندسی ژاپن - TOKYO(tuicet.com)
چکیده :
امروزه به ‌دلیل داغ بودن موضوع زیست‌تخریب‌پذیری پلیمرها، پلیمریست‌ها روی به استفاده از پلیمر‌های طبیعی آورده اند پلی‌لاکتاید یک پلیمر طبیعی بوده که از مدول کششی بالایی برخوردار است ولی به دلیل استحکام پایینی که دارد به تنهایی نمی‌تواند در مواردی که به استحکام بالا نیاز است به‌کار رود به همین دلیل اقدام به آلیاژ کردن آن با پلیمرهایی با استحکام بالا مانند پلی‌اتیلن خطی با چگالی پایین نموده و آلیاژ حاصله همزمان تخریب پذیری و استحکام بالایی خواهد داشت. قبل از آلیاژ نمودن پلیمرها اطلاع داشتن از کشش بین سطحی پلیمرها برای سازگار‌سازی این دو پلیمر و آلیاژ‌سازی آن ها مفید است. در این مقاله کشش سطحی نمونه ی تهیه شده از پلی لاکتاید را در شش دمای مختلف در بازهی 170 تا 220 درجه سانتی‌گراد با دستگاه Pendant Drop اندازه گرفته و همان‌طور که انتظار می‌رفت با افزایش دما کشش سطحی کاهش یافت.
کلمات کلیدی : پلی‌لاکتاید آلیاژ کشش سطحی تخریب پذیر