پیاده سازی مهندس ارزش جهت بهبود حمل‌ونقل دانشگاهی با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: دانشگاه فردوسی)

سید یاسر بنی هاشمی¹ علی بلوری بزاز² محمدمهدی مخملباف³

1) استادیار و عضو هیئت‌علمی دانشگاه فردوسی مشهد -
2) دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت ساخت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تیران
3) کارشناس ارشد راه و ترابری دانشگاه صنعتی امیرکبیر

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی علوم و مهندسی - پاریس(parisconf.com)
چکیده :
یکی از اصلی‌ترین مسائلی که در دانشگاه‌های با پهنه مساحتی زیاد با آن مواجه هستند بحث حمل‌ونقل درون دانشگاهی است. مدل‌سازی حمل‌ونقلی درون دانشگاه مشابه شهری کوچک است با این تفاوت که مخاطبین آن ازنظر سن و سطح تحصیلات و ماتریس سفر و طول سفر و زمان سفر رفتارهای متفاوتی دارند. ازاین‌رو حمل‌ونقل درون دانشگاهی موضوعی است که نیاز به مطالعه دارد. با توجه به تعداد کم دانشگاه‌ها مطالعه کمی در این حوزه انجام‌شده است. از سوی دیگر با توجه به وجود ذینفعان مختلف در حوزه حمل‌ونقل درون دانشگاهی روش تحقیق در این مطالعه مهندسی ارزش انتخاب شد تا با دیدی جامع از نگاه ذینفعان مختلف به این مسئله پرداخت شود. مطالعه موردی در این پایان‌نامه دانشگاه فردوسی مشهد است و حمل‌ونقل درون دانشگاهی این دانشگاه با استفاده از مهندسی ارزش و با محوریت حمل‌ونقل پایدار موردبررسی قرار گرفت. در این مقاله سعی شده است با اهتمام به حمل‌ونقل پایدار ابتدا مدلی جهت ارزیابی حمل‌ونقل درون دانشگاهی با محوریت توسعه پایدار آماده گردد. این مدل شامل سه شاخص محیط‌زیست، اقتصادی و اجتماعی است که هریک به سه سنجه مختلف قابل‌محاسبه‌اند. خروجی این مطالعه در مرحله ایده پردازی 5 ایده برای حمل‌ونقل درون دانشگاهی است که بعد از انجام مرحله ارزیابی 2 ایده (ایده شماره 2 و ایده شماره 3) منتخب شد. ایده شماره 2 در شرایط که از سیستم بنزینی برای ون‌ها استفاده شود، شاخص مهندس ارزش را 24 درصد بهبود می‌دهد.
کلمات کلیدی : مهندس ارزش حمل‌ونقل درون دانشگاهی توسعه پایدار ارزیابی دانشگاه فردوسی مشهد