روند تکامل معماری سنتی به مدرن در دوران معاصر پهلوی

حسن عبدی زاده¹ فرهاد علوی² مهران محمد مرادی³

1) دانشجوی کارشناسی معماری ، دانشگاه فنی وحرفه ای شهید قاضی طباطبایی ، ارومیه ، ایران.
2) دانشجوی کارشناسی معماری ، دانشگاه فنی وحرفه ای شهید قاضی طباطبایی ، ارومیه ، ایران.
3) دانشجوی کارشناسی معماری ، دانشگاه فنی وحرفه ای شهید قاضی طباطبایی ، ارومیه ، ایران.

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی علوم و مهندسی - پاریس(parisconf.com)
چکیده :
جنبش تجدد خواهي در ايران كه با شكست مشروطيت، از اصلاحات پايين به بالا نااميد شده بود، تمركز قدرت رضا خاني را مركبي مناسب براي خواست هايش ديد. شهر سازي نو به پشتوانه نظري چهار گرايش فكري اصول گرا، بوم گرا، نو واره و نو پردازانه در مملكت به اجرا در آمد: تهران زدگي، باستان گرايي، سبك كلاسيك اروپا و معماري مدرن. واژگان شهري اي چون خيابان، فلكه، بازار، تجهيزات شهري، ادارات، مدارس، كارخانجات، شركت ها و پارك هاي ملي در واژه نامه شهر سازي ايران دستخوش تغيير شدند.دستور زبان جديد شهر سازي بر اين اصول بنيان يافت: خيابان هاي صليبي، الگوي قرن نوزدهم اروپا، توسعه شطرنجي، منطقه بندي و فرسوده انگاري بافت كهن.. معماری دوره پهلوی در نگرش به باستانگرایی خود به دو دوره ساسانیان و هخامنشیان توجه بیشتری دارد. عناصر مشخص معماری در بنا نظیر ستونها، سرستونها، پایه ستونها، پنجره‌ها، پلکان، ورودیها، قوسها و دهانه‌ها. دومین عناصر تزیینی نظیر نقوش برجسته ی حجاریها، مجسمه‌ها، کنگره ی بام و ..آنان باید متوجه می‌شدند که از چه دوره و چگونه و به چه مقدار انتخاب کنند. معماران اگر چه متاثر از فضای سیاسی باستان گرایی بودند، توانستند با تعدد بناهای ساخته شده فضای معماری باستانگرایی را تنوع بخشند.
کلمات کلیدی : معماری معاصر – شهر سازی پهلوی – تکامل –باستان گرایی – سیمای شهری –زبان شهری