مبانی طرح تجهیز، نوسازي و یکپارچه‌سازي اراضی شالیزاری

سید عسگر حسینی¹

1) مسئول اداره فنی و زیربنایی مدیریت جهاد کشاورزی کردکوی، گلستان، ایران -

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی علوم و مهندسی - پاریس(parisconf.com)
چکیده :
بررسی کشاورزی پایدار و زیرنظامهای آن به منظور شناخت و آگاهی بیشتر از وضعیت این نظامها و تدوین راهبردها و برنامه‌های مناسب برای نیل به توسعه کشاورزی پایدار، اهمیت اساسی دارد. در این راستا تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری از گام‌های مهم زیربنای لازم جهت تولید بیشتر و اقتصادی‌تر محصول برنج محسوب می‌شود. با توجه به اهمیت محصول برنج در تأمین نیاز غذایی کشور و با عنایت به شرایط اراضی شالیزاري، تجهیز و نوسازي و یکپارچه‌سازي این اراضی در راستاي ایجاد زمینه‌هاي مناسب جهت افزایش میزان بهره‌وري از منابع آب و خاك اجتناب‌ناپذیر است. طرح تجهیز و نوسازي اراضی به مجموعه فعالیتهایی گفته می‌شود که به توسعه و بهبود وضعیت زیربنایی واحد مزرعه منجر شود. این اقدامات شامل یکپارچه‌سازي اراضی، احداث شبکه فرعی آبیاري، شبکه زهکشی سطحی و در صورت لزوم زهکشی زیرزمینی، جاده‌هاي دسترسی و راه‌هاي بین مزارع می‌باشد که با انجام این اقدامات زیربنایی، سهولت در فعالیت کشاورزي و زمینه تولید بیشتر محصول فراهم می‌گردد. طرح تجهیز و نوسازي اراضی شالیزاري با هدف کاهش هزینه تولید و افزایش درآمد کشاورزان در اراضی شالیزاري طراحی شده است. افزایش بازده تولید برنج، مكانیزه كردن كشت، امكان كشت دوم، بهبود حفاظت از آب و خاك، مدیریت و صرفه‌جویی آب، افزایش راندمان آبیاری، ارتقاء وضعیت اقتصادی و اجتماعی جامعه كشاورزان، كاهش سختی كار، كاهش استفاده از نهاده‌های كشاورزی، افزایش بهره‌وری و امكان یكجا زراعی و كشت یكپارچه از مزایای طرح ملی تجهیز و نوسازی اراضی است. در اين‌ مقاله ضمن تشریح موضوع تجهيز، نوسازي و يكپارچه‌سازي اراضي به تبیین مبانی طرح تجهیز، نوسازي و یکپارچه‌سازي اراضی شالیزاری پرداخته شده است.
کلمات کلیدی : کشاورزی پایدار تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری یکپارچه‌سازي