ارزيابی سنگ منشا سازند گورپی در دشت آبادان با استفاده از پیرولیز راک-اول

محمد ظفری روگری¹ حسین زایر² صمد رستمی³ سید حسن حجازی⁴

1) کارشناس ارشد زمین شناسی نفت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وتحقیقات تهران
2) کارشناس ارشد زمین شناسی نفت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وتحقیقات تهران
3) کارشناس ارشد زمین شناسی نفت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وتحقیقات تهران
4) گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی علوم و مهندسی - پاریس(parisconf.com)
چکیده :
منطقه مورد مطالعه در جنوب غرب ایران دارای پتانسیل بالای منابع هیدروکربوری می باشد. سازند گورپی یکی از افق های احتمالی تولید کننده نفت در این منطقه است. در این مطالعه سازند گورپی در یکی از میدان نفتی دشت آبادان با استفاده از داده های پیرولیز راک ـ ایول مورد ارزیابی ژئوشیمیایی قرار گرفته است. بررسی نتایج حاصل از نمودارS1 در برابر TOC نشان می دهد که نمونه ها دارای هیدروکربن‌های برجا می‌باشند. اندازه¬گیری مقدار کل کربن آلی (TOC) در منطقه مورد مطالعه، با استفاده از دستگاه پیرولیز راک- ایول از نظر TOC نشان داد که سازند گورپی با داشتن گستره تغییرات 26/0 تا 2 درصد وزنی (میانگین 2/1 درصد وزنی)، طبق تقسیم¬بندی پیترز و کاسا (1994) از لحاظ پتانسیل هیدروکربن¬زایی در محدوده نسبتا خوب تا خوب قرار می¬گیرد و بعنوان یک سنگ منشا نازل (در درجه دوم اهمیت) تلقی می شود. نمودار HI در برابر Tmax نشان می دهد که سازند گورپی از لحاظ بلوغ حرارتی در میدان مورد مطالعه در اواسط پنجره نفت¬زایی قرار دارد. همچنین رسم نمودار S2 در مقابل TOCو هم¬چنین HI در مقابل OI نشان می‌دهد که نمونه‌های مربوط به این سازند عمدتاً تیپ کـروژن آنها،از نوع II می‌باشد. با توجه به نمودار جونز، رخساره آلی سازند گورپی در منطقه، بیشتر دریایی تا دریاچه¬ای نسبتا احیایی با رسوبگذاري متوسط بوده اما در بخش جنوبی منطقه، نهشته شدن در شرايط نسبتا اكسيدان را نشان می¬دهد
کلمات کلیدی : پتانسیل هیدروکربن‌زایی سازند گورپی دشت آبادان پیرولیز راک ـ ایول TOC