بررسی عوامل موثر در طراحی فضاهای آموزشی (محیط های یادگیری) کودکان نابینا با بهره گیری از جنبه های ادراکی آن ها

میترا دهقان دهنوی¹

1) کارشناسی‌ارشد معماری، گروه معماری، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران .

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی علوم و مهندسی - پاریس(parisconf.com)
چکیده :
درک و تعامل با محیط از کودکی اغاز می شود و به همین دلیل فضاهای اموزشی که کودکان در سنین کم در انها قرار می گیرند از اهمیت بالایی برخوردارند. افراد نابینا به دلیل نداشتن حس بینایی، برای شناخت و درک محیط از حواس دیگر خود استفاده می کنند. اما متاسفانه در کشور ما فضاهای اموزشی کودکان نابینا و کم بینا با توجه به نیازهای انها طراحی نشده اند و در سال های ابتدایی حضور کودکان در اجتماع،باعث سردرگمی و ترس انها در این فضاها می شود. این پژوهش با توجه ویژه به جنبه های مختلف ادراکی کودکان نابینا و کم بینا از فضا، راهکارهایی برای طراحی فضاهای اموزشی مختص این کودکان ارائه می دهد. با استفاده از رویکردی کیفی، روش استدلال منطقی و نیز تدابیر توصیفی-تحلیلی، تحقیق حاضر بیان می دارد که با رعایت این راهکارها و به کارگیری تمام حواس کودکان، می توان به بهبود احساس کودکان از محیط پیرامون و برقراری ارتباط انها با محیط و در نتیجه کاهش استرس، افزایش احساس امنیت و احساس تعلق و بهبود قدرت یادگیری کودکان کمک شایانی نمود.
کلمات کلیدی : نابینا کم بینا ادراک غیربصری جنبه های ادراکی طراحی فضاهای اموزشی