نگاهی بر حاشیه نشینی و سکونت گاههای غیر رسمی و تاثیرات آن برچهره شهری

علیرضا سجادی جاجرم¹ مجتبی سجادی جاجرم²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد عمران راه وترابری موسسه آموزش عالی شمس
2) کارشناس ارشد عمران سازه ، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه برینداوان، هندوستان

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران، معماری، توسعه و بازآفرینی زیرساخت های شهری در ایران(icdu.ir)
چکیده :
یکی از زمینه های ناپایداری توسعه شهری بویژه در کشورهای در حال توسعه گونه ای از سکونت با مشکلات حاد موسوم به اسکان غیر رسمی است که در حال حاضر نیز گسترش فزاینده ای دارد. این روند به خصوص در سه دهه اخیر افزایش یافته و معضل تهیه مسکن مناسب برای حاشیه نشینان را به وجود آورده است . به دلیل عدم تخصص و پائین بودن سطح در آمد ، این افراد عموما چاره ای جز حاشیه نشینی ندارند که این سکونت گاه ها به دلیل بی توجهی و یا کم توجهی دولت ها رفته رفته با وضع حاد تری مواجه می شوند. افراد ساکن در حاشیه شهر احساس می کنند، مردم و مسئولان شهری به آنان توجهی ننموده و احتمالا نادیده گرفته شده‌اند، به همین جهت بسیار نگران و عصبانی هستند و سعی می کنند، به افرادی که در مناطق مرفه نشین شهری زندگی می کنند، با کینه و غضب رفتار کرده و عصبانیت خود را ابراز کنند که این خود می تواند باعث افزایش خشونت در اجتماع شود. در نتیجه شاهد کاهش اعتماد و اطمینان اجتماعی نیز خواهیم بود. پیشگیری ازاین گسترش و رشد سریع و روزافزون ، نیازمند اتخاذ تدابیر ویژه ای برای ساماندهی وضعیت کنونی و همچنین جلوگیری از گسترش آن در آینده است. محرومیت و عدم برخورداری سکونت گاه های غیر رسهمی از تسهیلات زندگی شهری در قیاس با دیگر نواحی شهری آنها را به یک کانون مسائل بغرنج شهری و ضد توسعه پایدارانسانی تبدیل نموده است. جای تردیدی نیست که در فرآیند جهانی سازی ، گروه کثیری از شهروندان به حاشیه نشینی سوق داده شده اند و درنتیجه شاهد خواهیم بود، همین گروه از بسیاری از امکانات رفاهی و اجتماعی و تسهیلات زندگی شهرنشینی محروم خواهند شد.
کلمات کلیدی : اسکان غیر رسمی حاشیه نشینی شغل کاذب دستگاه های اجرائی ذیربط بلایای طبیعی