تاثیر هوش میان‌فردی گاردنر بر انتخاب دوست در سنین نوجوانی

معصومه اشرفی علویجه¹

1) کارشناس ارشد روانشماسی تربیتی دانشگاه پیام نور سمنان

محل انتشار : دومین کنفرانس علمی پژوهشی روانشناسی، مشاوره، علوم تربیتی و علوم اجتماعی موناکو(pcesconf.com)
چکیده :
نوجوانی يكی از دوره‌های مهم تكامل انسانی است که تغییر و تحول زیادی در انسان ایجاد می‌کند، نوجوانان در توسعه جوامع نقش بزرگی دارند، تمايل به استقلال از خانواده و پيوستن به گروه همسالان، و افزايش ارتباطات دوستان، از تغييرات تكاملي در اين دوره و بسیار دوره‌ی حساسی است. آنها بیش از پیش به دوستی و ارتباط برقرار کرد با هم‌نوعان خود می‌پردازند که در این راستا هوش میان فردی که برگرفته از نظریه‌ی هوش‌های نه‌گانه گاردنر است، تاثیر بسزایی بر دوستی‌های دوران نوجوانی دارد، مانند توانایی شناخت افراد مناسب، تمییز قائل شدن بین رفتار‌های درست و نادرست، توانایی درک دوستان و اطرافیان. در این مقاله روش جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای و روش تحقیق توصیفی تحلیلی است. در ابتدا به معرفی و توصیف نظریه‌ی گاردنر و انواع آن پرداخته می‌شود و در نهایت به تحلیل منطقی تاثیر هوش میان فردی (بین فردی) بر دوستی‌های نوجوانان رسیدگی می‌شود.
کلمات کلیدی : هوش میان فردی هوش بین فردی نظریه‌ی گاردنر نوجوانان دوستی در نوجوانی