مقایسه علاقه اجتماعی و مولفه شخصیت مرزی در نوجوانان بزهکار و غیر بزهکار در شهر مشهد

زهرا بزرگی¹

1) کارشناسی ارشد روانشناسی گرایش بالینی، دانشگاه الزهرا تهران، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس علمی پژوهشی روانشناسی، مشاوره، علوم تربیتی و علوم اجتماعی موناکو(pcesconf.com)
چکیده :
مقدمه: بزهکاری به معنای اعمال و رفتاری است که بر خلاف قانون و ارزش های جامعه رخ می دهند. اعتقاد بر این است که شناسایی عوامل مرتبط با بزهکاری مهمترین اقدام در پیشگیری از وقوع جرم می باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه علاقه اجتماعی و مولفه شخصیت مرزی در نوجوانان بزهکار و غیر بزهکار بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه پسران 13 تا 18 ساله ساکن شهر مشهد بود. شرکت کنندگان نیز 64 نفر بودند که 32 نفر از پسران بزهکار کانون اصلاح و تربیت مشهد واقع در شهرستان شاندیز و 32 نفر از بین پسران نوجوان غیر بزهکار که از سه پارک بزرگ مشهد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از مقیاس های علاقه اجتماعی کراندل و شخصیت مرزی (BPI) استفاده شد. اطلاعات پس از جمع آوری با استفاده از شاخص های آمار توصیفی ( میانگین، واریانس و انحراف معیار) و آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که علاقه اجتماعی نوجوانان بزهکار در مقایسه با نوجوانان غیربزهکار به طور معناداری کمتر است. همچنین مؤلفه های شخصیت مرزی به صورت کلی در نوجوانان بزهکار در مقایسه با نوجوانان غیربزهکار به طور معناداری بیشتر است. نتیجه گیری: از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که علاقه اجتماعی و شخصیت مرزی را می توان به عنوان دو مؤلفۀ پیش بینی کننده بزهکاری در نظر گرفت . به عبارتی میزان علاقه اجتماعی پایین و داشتن شخصیت مرزی در نوجوان میزان جرم و جنایت و پرخاشگری را افزایش می دهد.
کلمات کلیدی : علاقه اجتماعی شخصیت مرزی نوجوانان بزهکار نوجوانان غیر بزهکار