توسعه صنایع دستی با تاکید بر صنایع خلاق و پایدار

اعظم ترکان¹

1) کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه علم و هنر یزد، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس علمی پژوهشی روانشناسی، مشاوره، علوم تربیتی و علوم اجتماعی موناکو(pcesconf.com)
چکیده :
صنایع دستی، هنرهای، اصیل، بومی و مردمی هر کشور است که ریشه های عمیق و استوار در اعتقادات، آداب، عادات، رسوم، سنن و در مجموع فرهنگ معنوی جامعه دارد. صنایع دستی اصفهان تجلی خلاقیت بومی و تاریخ پرشکوه ایران است. صنایع دستی از قدیمی ترین انواع فعالیت های بشری هستند که در مراحل مختلف تکامل اقتصادی، تامین کننده بسیاری از احتیاجات و نیازمندی های جوامع بوده اند، که بر اساس اصول توسعه پایدار، صنایع دستی، اثرات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی مهمی در جوامع دارد و صنایع دستی حافظه زنده تاریخ و تمدن بشری است. صنایع دستی اصفهان از تنوع و گستردگی زیادی برخوردار بوده، هرکدام مواد اولیه بخصوصی را به کار گرفته، محصولات متعدد و متفاوتی را تولید کرده است. بررسی ها نشان می دهد که با توجه به جایگاه جهانی صنایع دستی اصفهان بخش قابل توجهی از صنایع دستی این شهر به فراموشی سپرده شده است و وضعیت صنایع دستی اصفهان به دلیل سیاست های ناکارآمد و غیرحمایتی، عدم حمایت از هنرمند، عدم توجه به دانش بومی در تولید صنایع دستی، دانش محدود راهنمایان سفر، تولید کنندگان و خریداران، سیاست های گمرکی و.... صنایع دستی اصفهان نتوانسته جایگاه واقعی خود را پیدا کند. همچنین حفظ استقلال و خلاقیت فکری صنعتگر در ساخت صنایع دستی، موجب می شود، تا هر کالای دست ساز برای خود هویتی داشته باشد و برای دستیابی به اصول توسعه پایدار و خلق آثار هنری ماندگاری باید صنعتی خلاق با توجه دانش زیست بومی و شرایط زیست بومی جهت گسترش و معرفی صنایع ایرانی داشت.
کلمات کلیدی : صنایع دستی توسعه پایدار اصفهان.