عوامل بازدارنده مدیریت نوین روستایی در ایران

بهرام ایمانی¹ شیما مجیدی²

1) دانشیار گروه برنامه ریزی شهری و روستایی،دانشکده علوم اجتماعی،دانشگاه محقق اردبیلی
2) دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی،دانشکده علوم اجتماعی،دانشگاه محقق اردبیلی

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
با توجه به پيشرفت جوامع شهري، جوامع روستايي نيز نيازمند تحولي اساسي و تزريق خوني تازه به آنها بوده و در نتيجه، تغيير در ديدگاه¬هاي مديريتي، مي تواند گامي مهم در ايجاد دگرگوني در روستاها محسوب گردد، در طي اين مسير مدني شدن جوامع و قانونمند گرديدن برخي از مولفه‌هاي اثرگذار بر مديريت روستايي، نيز مي تواند گامي مهم و موثر در تحول روستاها محسوب گردد. به همين دليل پژوهش حاضر درصدد بررسي عوامل بازدارنده مدیریت نوین روستایی در ایران است. تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی می‌باشد که با توجه به مولفه‌های مورد بررسی رویکرد حاکم بر آن توصیفی-تحلیلی است. تکنیک بکار برده شده برای دستیابی به داده‌های مورد نیاز کتابخانه‌ای می‌باشد. بر اساس تحلیل محتواي کیفی داده‌هاي گردآوري شده از طریق بررسی منابع موجود و مفاهیم کلیدي از متن یادداشت‌ها عوامل بازدارنده مدیریت نوین روستایی در ایران در قالب 4 گروه اصلی شامل عوامل مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی، و محیطی شناسایی شدند. در همین راستا طبق جمع‌بندی نهایی، عوامل بازدارنده مدیریت نوین روستایی در ایران در قالب 4 گروه اصلی شامل عوامل مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی، و محیطی شناسایی شدند. در همین راستا طبق جمع‌بندی نهایی، تعارض بين سازمان مركزي و محلي، ضعف سواد و ساختار ضعيف آموزش، ضعف ساختاری دهیاری ها، عدم ارتباط مناسب بخش تكنولوژي با بخش كشاورزي، تك محوري در فعاليت‌هاي كشاورزي، فقدان انگیزه جهت انجام امور محوله از سوی مدیران روستا، بی توجهی به سرمایه های اجتماعی روستا، عدم توجه به تلاش گروهی در روستا، بی توجهی به مبلمان روستایی و بی توجهی به بهداشت روستا مهم‌ترین گویه‌های عوامل بازدارنده مدیریت روستایی در ایران به‌شمار می‌آمدند.
کلمات کلیدی : روستا مدیریت نوین روستایی عوامل بازدارنده