استفاده ی همزمان از داروی کلونیدین و هالوپریدول میتواند باعث کاهش قابل توجه پرخاشگری بیماران اسکیزوفرنی شود.

مرضیه خمسه زاده قزوینی¹ علی احمدآبادی اصل علمداری²

1) کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور جنوب تهران، تهران، ایران
2) کارشناسی فوریت های پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران

محل انتشار : اولین کنگره ملی مطالعات علوم اعصاب و روان‌شناسی(cnps.ir)
چکیده :
مقدمه و هدف: پرخاشگری یک مؤلفه طبیعی از تعاملات اجتماعی بین همه حیوانات است از طرفی اسکیزوفرنی (ScZ) یک سندرم روانپزشکی مزمن و ناهمگن است که با دوره های مکرر روان پریشی حاد متناوب، دوره های بهبودی کامل یا نسبی مشخص می شود بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به جمعیت عادی، میزان رفتار پرخاشگرانه بیشتری دارند هدف از این مطالعه بررسی استفاده همزمان از دارو های کلونیدین و هالوپریدول جهت کاهش پرخاشگری بیماران اسکیزوفرنی می باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مروری سیستماتیک می¬باشد که با استفاده از کلید واژه های Haloperidol, Clonidine, Scz, Aggressionدر پایگاه اطلاعاتیpubmed، google scholar، ، Elsevier جستوجو و مقالات مورد نظر مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: در مقایسه با جمعیت عمومی، بیماران بستری مبتلا به ScZ چهار تا هفت برابر بیشتر احتمال دارد که اقدامات پرخاشگرانه شامل تهدید کلامی، حمله و قتل را انجام دهند، که چالش بزرگی برای خدمات بهداشت روان و امنیت عمومی ایجاد می کند کلونیدین یک آگونیست آلفا آدرنرژیک فعال مرکزی است که عمدتاً به عنوان یک عامل ضد فشار خون استفاده می شودکلونیدین کاربردهای متعددی دارد، مانند مدیریت علائم ترک از مواد افیونی، بنزودیازپین ها، و الکل، و برای درمان اضطراب، بی خوابی، و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) استفاده می شود از طرفی هالوپریدول اثر ضد روان پریشی خود را با مسدود کردن گیرنده های دوپامین D2 در مغز اعمال می کند هالوپریدول برای درمان بیش از حد تحریک‌پذیری جنگی و انفجاری (که نمی‌تواند با تحریک فوری توضیح داده شود) مؤثر است. نتایج: باتوجه به یافته های این مقاله مروری نتیجه گیری می¬شود که مصرف همزمان داروی کلونیدین با و هالوپریدول می-تواند از پرخاشگری بیماران اسکیزوفرنی تا حدودی بکاهد.
کلمات کلیدی : هالوپریدول کلونیدین پرخاشگری اسکیزوفرنی