بررسی تأثیر عوامل کالبدی، زیست محیطی و اجتماعی-فرهنگی بر طراحی فضاهای تئاتر شهری با تاکید بر قابلیت استفاده کاربران، نمونه موردی تئاتر شهر قم

مهدی خلج معصومی¹

1) کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه،

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(3icacu.ir)
چکیده :
تئاتر در مقايسه با هنرهای ديگر به جهت اين¬که از هنرهایي مانند نقاشي، ادبيات، معماری، موسيقی و... در آن استفاده می شود امکانات زيادی دارد .اين فضاها محل مناسبی برای برقراری تعاملات اجتماعی محسوب مي¬شوند و نقش مهمی در ايجاد و ارتقای تعاملات و ارتباط افراد با يکديگر و زندگی اجتماعی آنها دارند. بادرک چگونگی ارتباط محيط انسان ساخت وروابط اجتماعی ميان افراد مي¬توان معماران و طراحان را درجهت طراحی مناسب چنين فضاهايی ياری رساند. به همين سبب در پژوهش حاضر طراحی تئاتر با در نظر گرفتن ارتقا استفاده پذيری مد نظر مي¬باشد. اين تحقيق با هدف شناسايی و تحليل عوامل موثر بر ارتقای استفاده پذيری در طراحی تئاتر شهر تهيه شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، در رده تحقيقات توصيفی – کاربردی قرار می گيرد . روش تحقيق توصيفی تحليلی بر پايه پيمايش است و جمع آوری اطلاعات به روش ميدانی و کتابخانه ای بوده است . نتايج تحقيق حاکی از آن است که دو مولفه كالبدي و محيطي در ارتقاي استفاده پذيري تاثيرگذار است. هم¬چنين از بين زير مولفه هاي کالبدي،‌ دلبستگی به فضا مهم ترين نقش را در مقايسه با ديگر عوامل در استفاده پذيری تئاتر به عهده دارد . همچنين افزودن فضاهايی مانند محل تجمع برای نشستن و صحبت و بحث باعث حضور بيشتر افراد و ارتقای استفاده پذيری شده است .
کلمات کلیدی : تعامل اجتماعي ‌ ارتباط استفاده پذيري فضا.