بررسی میزان حس تعلق مکان در محلات با هسته روستایی (مطالعه موردی: شهراردبیل)

فاطمه صفاری عیسی لو¹ حسین نظم فر²

1) کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی
2) استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(3icacu.ir)
چکیده :
امروزه بحران تعلق مکانی گریبانگیر شهرسازی معاصر است. که ریشه در عوامل مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی دارد. براین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان حس تعلق مکان در محلات با هسته ی روستایی تدوین یافته است. روش پژوهش با توجه به ماهیت توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردي است. جامعه آماری تحقیق را شهروندان روستاهای با هسته روستایی شامل 5محله (نیار، ملایوسف، گلمغان،کلخوران، ملاباشی) با جمعیتی 26851نفر تشکیل می‌دهد. در این راستا براساس فرمول کوکران 380 نفر جهت پرسشگری انتخاب شدند. در ادامه جهت تجزیه و تحلیل داده ها و اولویت بندی محلات مورد بررسی از مدل تصمیم گیری چند معیاره تاپسیس بهره برده شد. نتایج به کارگیری این مدل نشان داد از بین محلات مورد مطاالعه محله نیار با کسب بیشترین امتیاز در رتبه نخست و محله ملایوسف با کسب کمترین امتیاز در رتبه آخر قرار گرفت. لازم به ذکر است از بین شاخص های مورد مطالعه مولفه زیست محیطی بیشترین تاثیر منفی را بر میزان تعلق مکانی ساکنین این محلات به ویژه محله ملایوسف داتشه است.
کلمات کلیدی : حس تعلق مکان محلات با هسته روستایی اردبیل