بهره‌گیری از سامانه‌های کنترل نور روز در ساختمان‌های آموزشی

مهدیه احمدیان¹ احمدرضا کشتکار قلاتی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری و انرژی، مؤسسه آموزش عالی رسام، کرج.
2) استادیار معماری، دانشگاه خوارزمی، تهران

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(3icacu.ir)
چکیده :
یکی از موارد مهم در طراحی فضاهای آموزشی ایجاد توازن بین دریافت نور و کنترل حرارت داخل ساختمان، به خصوص در فصول گرم است به گونه‌ای که ضمن تأمین روشنایی مورد نیاز فضاهای داخلی کلاس‌ها از گرم شدن بیش از حد ساختمان جلوگیری شود.. برای این منظور به جای استفاده از تابش مستقیم خورشید بایستی از نور بازتاب یافته از سطوح استفاده گردد تا ضمن افزایش میزان روشنایی داخل قضاها از افزایش بار گرمایی جلوگیری شده و در نتیجه هزینه سرمایش ساختمان کاهش ‌یابد. این امر به ویژه در مورد ساختمان‌هایی که بار استفاده زیادی دارند مانند ساختمان‌های آموزشی بسیار مهم است. جهت به کارگیری سیستم‌ کارآمد انتقال و کنترل نور روز، سایبان‌های خارجی گزینه مناسبی محسوب می‌شود. این سیستم در عین سایه‌اندازی، چنانچه از مواد با ضریب انعکاس بالا در سطوح رویی آن‌ها استفاده شود امکان بازتابش نور به اعماق فضا و بهره‌گیری بیشتر از نور طبیعی را فراهم می‌سازد. کارآیی رف‌های نوری به ابعاد، اقلیم، جهت، نگهداری آن، مشخصات اجزای پنجره و ... وابسته است. برای به دست آوردن حالت بهینه بایستی به انتخاب نوع و سیستم نور مصنوعی در کنار این سیستم توجه شود تا ضمن یکنواختی نور در فضا و تابش خیره کننده نیز کنترل شود.
کلمات کلیدی : نور روز ساختمان‌های آموزشی سایبان توزیع نور خیرگی.