بررسی شاخص‌های موثر در طراحی محیط‌های آموزشی کودکان در ایران

مریم اسکندری¹

1) استادیار گروه معماری، واحد میاندوآب، دانشگاه آزاد اسلامی، میاندوآب ایران

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(3icacu.ir)
چکیده :
با توجه به توسعه روز افزون برنامه‌های آموزشی، الگوی محیطی فضاهای یادگیری نیز نیازمند تکامل است. همچنین چند بعدی بودن بحث طراحی محیطی محیط‌های یادگیری؛ ابعادی نظیر روانشناسی کودک، روانشناسی محیط، جامعه‌شناسی، مسائل فرهنگی، معماری و غیره، ضرورت پرداختن به شیوه طراحی فضاهای آموزشی و تبیین شاخص‌های مؤثر در طراحی این فضاها را آشکار می‌نماید. بر این اساس در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی، خصوصیات روانشناسی رشد و محیط آموزشی و نظریات موجود در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته و سپس شاخص‌های مؤثر در طراحی محیط‌های آموزشی کودکان در ایران بیان شده است. نتایج نشانگر آن است که کودکان در نگاه اول با شرایط ظاهری و جذابیت‌های محیط روبرو می‌شوند، لذا ارتباط با فضای بیرون و فضای سبز و عناصر طبیعی در طراحی و نیز از بعد روانشناسی و حوزه تربیتی نیز ایجاد محیطی امن و خلاق در راستای شکوفایی استعدادهای کودکان حائز اهمیت است. و روان شناسی محيطی به دلیل اینکه به احساس و درک انسان از محيط فيزيکی ، رفتار او در زمينه خاص، تاثير رفتار انسان بر محيط و مناسبت کلی رشد شرايط فيزيکی و اجتماعی حيات انسان می پردازد؛ بایستی در برنامه‌ریزی و الگوی طراحی فضاهای آموزشی کودکان مد نظر قرار گیرند.
کلمات کلیدی : ایران کودکان طراحی فضاهای آموزشی معماری