بررسی امکان‌سنجی معاصرسازی معماری سنتی مبتنی بر اندیشه‌ی سنت‌گرایان

عرفان کبیرکوهی¹ محمدمهدی سروش²

1) پژوهشگر دکتری تخصصی معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
2) دانشیار گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(3icacu.ir)
چکیده :
سرعت و گسترش دانش و نبوغ بشری در قرن ۲۱ به حدی رسیده است که تحولات حاصل از آن، دنیای هنر و معماری را نیز در سراسر گیتی درنوردیده است. معماری سنتی، با هویت و معنای شگرف خود، دیگر پاسخگوی نیازهای مادی و تسهیلاتی انسان امروز نیست. در ایران معاصر نیز با توجه به پیشینه‌ی هویت‌مدار خود حساسیت‌ها بر سر تجدد از سوی اندیشمندان سنت‌گرا وجود دارد. در این نوشتار به بررسی نظریات و آراء این صاحبنظران برای امکان‌سنجی معاصرسازی معماری سنتی خواهد پرداخت. نظریات سنتگرایان از این منظر قابل اهمیت است که سیاست‌گذاری‌های کلان فرهنگی و اجتماعی ایران متاثر از عقاید آنان است. لذا هدف از این مقاله شناخت جایگاه معماری در فضای نظریه پردازی فرهنگی و اجتماعی ایران است، چرا که در طول تاریخ معاصر ایران، تنیدگی و همپوشانی معماری با حکمرانی سیاسی قابل لحاظ و جای بررسی بوده است. با این حال توسعه، ارتقاء و تجددسازی در معماری ایران و تحول از معماری سنتی به معماری منطبق با نیازهای روز بایستی مورد مداقه و بررسی قرار گیرد. روش تحقیق این نوشتار از نوع کتابخانه‌ای و با رویکرد تحلیلی و توصیفی می‌باشد. به‌طوری که با دسته‌بندی و ایجاد فصل مشترک بین عقاید و آراء، رویکردهای سنتگرایان معین گشته و طیف‌های فکری مشابه در یک دسته لحاظ شده‌اند. یافته‌های تحقیق این حقیقت را به‌خوبی نشان‌ می‌دهد که همگرایان سنت و تجدد قائل به مجازبودن تمدن هستند و بین شئونات مختلف تفاوت قائل‌اند، در واقع این دسته از سنتگرایان با مظاهر تجدد مخالف نیستند بلکه با مظاهر انحراف مخالف اند.
کلمات کلیدی : معماری سنتی سنت‌گرایان معاصرسازی معماری امکان‌سنجی