مقایسه تطبیقی پاویون ایران با پاویون های جهانی در اکسپوی 2020 دوبی مبتنی بر استراتژی های توسعۀ پایدار در زیست بوم

مقایسه تطبیقی پاویون ایران با پاویون های جهانی در اکسپوی 2020 دوبی مبتنی بر استراتژی های توسعۀ پایدار در زیست بوم

پریا درستی1 رامتین مرتهب2

1) دانشجوی کارشناسی ارشد ، گروه معماری ، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه غیر دولتی شهید اشرفی اصفهانی ، اصفهان ، ایران.
2) - استادیار و عضو هیئت علمی،گروه معماری و شهرسازی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه غیردولتی شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران.

محل انتشار : نهمین کنگره سالانه بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(9icsau.ir)
چکیده :
توسعه پایدار از نظر مفهومی، به سازماندهی و ایجاد ارتباط متقابل بين سه محور« فعاليت اقتصادی، توسعه اجتماعی و محيط زیست» اطلاق می شود تا جاییکه در دوران انقلاب صنعتی سه حوزه به صورت مستقل منجر به بی توجهی به همدیگر و تخریب گسترده محيط زیست در جهان گردید. توسعه پایدار، نوعی توسعه است که نیازهای امروز را برآورده می کند، بدون این که به توانایی نسل آینده در برآورده کردن نیازهایشان لطمه بزند. نمایشگاه جهانی یا «اکسپوزیسیون»/«اکسپو» اسم عامی است برای نمایشگاه های متعدد بزرگی با شرکت کنندگانی از کشورهای مختلف که از میانه ی قرن نوزدهم آغاز شده و تا دوران معاصر ادامه دارد. تکوین ایده نمایشگاه جهانی را به انقلاب صنعتی در اروپای اواخر قرن هجدهم نسبت می دهند. نخستین نمایشگاه بین المللی و همگانی (اکسپو) به مفهوم امروزی در سال 1851 در هاید پارک شهر لندن، پایتخت انگلستان که یکی از قدرت های صنعتی و برتر محسوب می گردید و در محل کریستال پالاس، تحت عنوان (نمایشگاه بین المللی کالاهای ملل جهان) برپا گردید و بالغ بر 14000 غرفه دار از سراسر جهان در آن حضور داشتند. نمایشگاه جهانی بستر مناسبی برای نمایش قدرت اقتصادی، صنعتی، فرهنگی و هنری و رشد فناوری برای کشورها در نظر گرفته شده است. نمایشگاه جهانی مجالی برای گردهمایی آدمیان از بیشتر نقاط جهان برای به نمایش گذاشتن محصولات و هنرشان و یا به زبان دیگر، فرهنگ سرزمینشان است. ایران از کشورهایی است که در بیشتر این نمایشگاه ها شرکت کرده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تطبیقی پاویون ایران با پاویون های جهانی از جمله پاویون ایتالیا، آلمان، ژاپن، اتریش را در اکسپوی 2020 دوبی مبتنی بر استراتژی های توسعۀ پایدار در زیست بوم مورد بررسی قرار می دهد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و داده های پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به دست آمده است. با توجه به یافته های تحقیق نتایج نشان می دهد که پاویون ایران در اکسپو2020 دوبی در مقایسه با پاویون های جهانی در حوزه ی توجه به اقلیم، توجه به سازه، نمادگرایی، توجه به بازیافت مصالح و استفاده از مصالح پایدار موفقیت چندانی نداشته است.
کلمات کلیدی : نمایشگاه جهانی اکسپو پاویون/ غرفه توسعه پایدار زیست بوم استراتژی