معماری بیومیمتیک؛ تقلید انسان از طبیعت

پروین محمدی¹

1) دانشجوی دکتری رشته معماری، واحد تهران‌مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

محل انتشار : نهمین کنگره سالانه بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(9icsau.ir)
چکیده :
طبیعت بعنوان مهم‌ترین متغیر محیطی که انسان همواره به پیونـد بـا آن تأکیـد داشته، امروزه و در مفهوم جدید بیومیمتیک، الهام‌بخش‌ بسیاری از طرح‌های معماری شده است. روند شكل‌گيری معماری بیومیمتیک که در واقع نوعی معماری با طبیعت است، بر پایه‌ی عوامل گوناگون و متعددی همچون نيازها و مسائلی است که قاعدتا تحت تأثير توجه انسان به چگونگی طبيعت و البته با اهمیت به همزیستی با هر بوم و جغرافیاست. در حقیقت، معماری بیومیمتیک یک رویکرد خلاقانه برای بهره‌مندی از طبیعت است که با ملاحظه به حس طبیعت‌دوستی انسان، به دنبال فرایندهایی برای حل مسائل است. بر این اساس عیان‌سازی فضاهای انسانی نیازمند به توجه به سیستم‌های محیط‌زیستی و تقلید از ساختار طبیعت است که در این راستا تحلیل رویکردهای زیست‌اقلیمی، سطوح و مراتب آن، روش‌های تقلید زیستی و همچنین مراحل تقلید از طبیعت نیازمند به بررسی است که در این پژوهش همراه با نمونه‌های معماری ساخته شده، شرح داده خواهد شد.
کلمات کلیدی : معماری بیومیمتیک تقلید زیستی در معماری همزیستی با طبیعت معماری با طبیعت