بررسی تأثیر ریکاوری با ماساژ متعاقب یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بر توان هوازی و توان بی‌هوازی فوتبالیست های جوان

میلاد معدنچی ها¹ بلال مهدوی² محمد بابائی³ سمانه هادی⁴

1) دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی،
2) دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
3) دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
4) دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل

محل انتشار : دومین همایش‌ بین‌المللی فیزیولوژی ورزشی (sportuma2023.ir)
چکیده :
چکیده مقدمه: ظرفیت ریکاوری پس از تمرین، رقابت و مسابقات شدید به ‌عنوان یک عامل تعیین‌کننده در عملکرد فوتبال در نظر گرفته می شود. هدف مطالعه حاضر تأثیر ریکاوری با ماساژ متعاقب یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بر توان هوازی و توان بی هوازی فوتبالیست های جوان بود. روش کار: تعداد 20 نفر از فوتبالیست های جوان شهرستان مراغه به‌ صورت داوطلبانه به‌ عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. نمونه های پژوهش به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (10 نفر) و گروه ماساژ (10 نفر) تقسیم ‌بندی شدند. ابتدا توان بی هوازی از طریق آزمون رست و بعد از 4 ساعت استراحت توان هوازی از طریق آزمون بروس مورد اندازه گیری قرار گرفت. سپس آزمودنی های دو گروه یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز انجام دادند. بعد از تمرین، گروه کنترل با حرکات کششی ریکاوری کردند درحالی ‌که گروه ماساژ علاوه بر حرکات کششی، ماساژ نیز دریافت کردند. بعد از گذشت 24 ساعت، ابتدا آزمون بی هوازی رست و سپس آزمون بروس اجرا شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تفاوت بین گروهی و از آزمون t وابسته جهت بررسی تفاوت درون‌گروهی در سطح معنی داری (P<0.05) استفاده شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد انجام ریکاوری با ماساژ متعاقب یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز، بر توان هوازی و توان بی هوازی فوتبالیست های جوان تأثیر معنی داری ندارد (302/0=P).
کلمات کلیدی : واژگان كليدي: ماساژ توان هوازی توان بی‌هوازی فوتبال ریکاوری