بررسی شکل‌گیری و عملکرد عنصر هشتی در معماری ایرانی-اسلامی

ساسان لاریجانی¹ الهام صالحی²

1) کارشناسی ارشد مهندسی معماری،-
2) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری،-

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در عمران، معماری و شهرسازی (2cauconf.com)
چکیده :
همواره در معماری‌، نحوه‌ی ارتباط فضای داخل و خارج به عنوان مساله‌ای اساسی مطرح بوده تا حدی که این ارتباط خود نمایانگر نوع معماری می‌باشد.همان‌گونه که کوربوزیه معتقد است که تمامی تاریخ معماری فقط به روزنه‌ی دیوار می‌پردازد‌‌، می‌توان گفت که اندازه‌ی گشودگی یک فضا مشخص‌کننده‌ی میزان ارتباط آن با فضا یا محیط مجاور می‌باشد. باید گفت در معماری ایرانی‌، ورودی در حد یک بازشو خلاصه نشده، بلکه مجموعه‌ای از فضاها در غالب کالبدهای متنوع متفاوت می‌باشد،که یکی از این کالبد‌ها‌، عنصر «هشتی» می‌باشد. هشتی در معماری ایرانی به عنوان فضایی چندعملکردی است که در عین جدا کردن فضای درگاهی از فضای دالان و حیاط، آن دو را به هم وصل کرده و خود نیز فضایی است مستقل که دارای سکوهایی برای نشستن و تعامل اجتماعی می‌باشد. این پژوهش بر آن است به تشریح عنصر هشتی و علل پیدایش آن به عنوان عاملی مستقل در سازمان ورودی معماری مسکونی ایرانی بپردازد. در این راستا علل شکل‌گیری هشتی را از نظر عملکردی، رفتاری و فرمی بررسی کرده و به بررسی مفاهیمی از قبیل محرمیت، اقلیم، مفصل و ... در شکل‌گیری این عنصر خواهیم پرداخت.
کلمات کلیدی : معماری ایرانی ورودی هشتی