خلوت و تعامل اجتماعی در مجوعه های مسکونی شهرهای جدید(نمونه موردی: فاز دو شهر جدید پرند)

حمیدرضا شیخیه گل زردی¹ فرزاد بهمنش نیا²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا-
2) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا-

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در عمران، معماری و شهرسازی (2cauconf.com)
چکیده :
در طراحی مجموعه هایی که ساکنین آینده آنها مشخص نیستند معمولا مطالعه جمعیت های با ویژگی های فرهنگی و با شیوه زندگی مشابه، تعیین کننده نیازهای ساکنین آینده است. سازگاری و هماهنگی میان عوامل انسانی و الگوهای کالبدی می تواند منجر به طراحی محیط های مسکونی شود که در وقوع رفتارهای درخور آداب زندگی جمعی و سنت سکونت ساکنین را تشویق نماید. ایجاد تعادل میان خلوت و تعامل اجتماعی امری ضروری است که به وسیله عناصر کالبدی و در بستر فردی و اجتماعی هر جامعه ای و مبتنی بر ارزش های فرهنگی آن میسر می شود. این مقاله به ارائه درست و جامع از خلوت و تعامل اجتماعی در مجموعه های مسکونی انبوه سازی شده می پردازد. به عبارتی دیگر با آگاهی و شناخت این عوامل می توان فضاهایی منتاسب در جهت تعاملات ساکنین و ایجاد خلوت برای آنها در فضاهای مسکونی از لحاظ کالبدی شناسایی و در طراحی معماری لحاظ کرد. مجاورت می تواند یکی از عوامل آغاز رابطه اجتماعی باشد اما به نظر می رسد، شرط کافی آن نباشد.رعایت حقوق سایر آحاد جامعه از جمله همسایگان، تأثیري بسزا در شکل گیري محیط بیرونی مسکن مطلوب خواهد داشت. در واقع، این پژوهش عوامل موثر در ایجاد خلوت مطلوب و تعاملات اجتماعی بین ساکنین مجموعه های مسکونی را مورد بررسی قرار داره و راهکارهایی برای بهبود این عوامل در جهت حرکت به سوی معماری پایدار ارائه می نماید.
کلمات کلیدی : خلوت تعامل اجتماعی مجموعه های مسکونی ساکنین انبوه سازی