بررسی قابلیت پیاده راه سازی در فضاهای شهری و ارتباط آن با مولفه سرزندگی شهروندان - مطالعه موردی : خیابان حکیم نزاری شهر بیرجند

مهلا آفتابی¹ مسعود علیمردانی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه شهید رجایی
2) استادیار و مدیر گروه طراحی شهری دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در عمران، معماری و شهرسازی (2cauconf.com)
چکیده :
مقاله حاضر با هدف امکان سنجی تبدیل خیابان حکیم نزاری به یک محور پیاده با سرزندگی اجتماعی ، به دنبال یافتن پاسخ به سوال تحقیق که عبارت است از آیا خیابان حکیم نزاری قابلیت تبدیل شدن به یک محور پیاده با سرزندگی اجتماعی را دارد ؟ ، و اثبات فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه به نظر میرسد خیابان حکیم نزاری با بهره مندی از عناصر و پتانسیل های خود، قابلیت تبدیل شدن به یک محور پیاده با سرزندگی اجتماعی را دارد. می باشد. که ابتدا با بررسی متون تخصصی، معیارهای قابلیت پیاده راه سازی و ارتباط آن با سرزندگی شهروندان، با روش توصیفی-تحلیلی و به صورت مطالعات اسنادی-کتابخانه ای استخراج شده و در ادامه این موارد از طریق مطالعات میدانی و پرسش نامه و مصاحبه با استفاده کنندگان از فضا مورد مطالعه قرار گرفته است. پرسش نامه به لحاظ ساختاری در دو بخش شاخصه های پیاده مداری و سرزندگی شهروندان تدوین شده و طی6روز متوالی(تمام روزهای هفته) و ساعات مختلف روز (صبح، ظهر، شب) از 320 نفر ، از هر دو جنسیت زن و مرد و با دامنه سنی بین 15 تا 65 سال و گروه ها و طبقات مختلف اجتماعی(ساکن، کسبه، استفاده کنندگان از فضا) به صورت نمونه تصادفی سیستماتیک در محور حکیم نزاری توزیع شده و سپس تحلیل شده است. این پژوهش نشان میدهد خیابان حکیم نزاری با توجه به شاخص های پیاده راه و با کسب امتیاز 23/2 از مجموع 3 امتیاز دارای پتانسیل تبدیل به پیاده راه میباشد و فرضیه تحقیق نیز با مطالعات انجام شده مورد تایید واقع شده است.
کلمات کلیدی : “پیاده راه سازی” “سرزندگی” “فضاهای شهری” “شهروندان” “خیابان حکیم نزاری”.