مقایسه سبک¬های دلبستگی، خودپنداره و استرس در مادران دارای فرزندان معلول و عادی

احمد پورآقایی¹ سیامک سامانی² رقیه رستمی³

1) كارشناس ارشد روان شناسي عمومي - مدرس دانشگاه پيام نور و آزاد
2) دکتری روانشناسی تربیتی، دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت
3) کارشناس کاردرمانی، کارشناس امور توانبخشی مبتنی بر جامعه اداره بهزیستی

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی علوم رفتاری و مطالعات اجتماعی(2ibsconf.com)
چکیده :
چكيده هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک¬های دلبستگی، خودپنداره و استرس در مادران دارای فرزند معلول و عادی شهرستان فیروزآباد انجام شد. روش بررسی: جامعه آماری این تحقیق را کلیه مادران دارای فرزندان معلول و عادی شهرستان فیروزآباد تشکیل می¬دادند. که از بین آنها 160 نفر با شیوه نمونه¬گیری هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به وسیله مقياس¬های دلبستگی بزرگسال، خویشتن پنداره و استرس اطلاعات میدانی مورد نیاز پژوهش گردآوری شد. در این مطالعه از آزمون شاپیرو ویلک برای تست نرمالیتی داده¬ها و از آزمون¬های مانوآ،t دو نمونه¬ای مستقل و یومن ویتنی برای پاسخ دادن به سوالات و فرضیات تحقیق استفاده گردید. یافته¬ها: نتایج نشان داد مادران دارای فرزند معلول از میزان استرس بالاتر و خودپنداره کمتری در مقایسه با مادران فرزندان عادی برخوردار بودند. هم چنین بین سبک¬های دلبستگی مادران دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه¬گیری: براساس یافته¬های پژوهش می¬توان نتیجه گرفت که تعداد قابل توجهی از خانواده¬ها در جامعه ایرانی از اثرات منفی داشتن یک کودک معلول رنج می¬برند. کلمات کلیدی: سبک¬های دلبستگی، خودپنداره، استرس، معلولیت
کلمات کلیدی : کلمات کلیدی: سبک¬های دلبستگی خودپنداره استرس معلولیت