بررسی رابطه ی تمایزیافتگی خود با تیپ های شخصیتی A، B در خانواده ی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس و مقایسه آن با افراد عادی

سپیده ربیعی¹ سارا اسعدزاده²

1) کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
2) کارشناس ارشد مشاوره خانواده

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی علوم رفتاری و مطالعات اجتماعی(2ibsconf.com)
چکیده :
چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه¬ی تمایزیافتگی خود با تیپ¬¬های شخصیتی در خانواده¬ی افراد مبتلا به بیماری ام.اس و مقایسه¬ی آن با افراد عادی در سطح شهر مشهد انجام گرفت. جامعه¬ی آماری پژوهش شامل دو گروه نمونه است. نمونه¬ی اول شامل کلیه¬ی افرادی است که در شهر مشهد به هنگام اجرای تحقیق (سال 1393) سکونت داشته و یکی از اعضای خانواده¬ی آنها به بیماری ام.اس مبتلا می¬باشد و نمونه¬ی دوم شامل افراد نرمالی که هیچ بیمار ام.اسی در اطرافیان خود ندارند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه¬ی تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر (2004) و پرسشنامه¬ی تیپ شخصیتی فریدمن و روزنمن(1974) می¬باشد. آزمون¬ها بر روی 190 نفر (95 نفر در هر نمونه) اجرا گردید. بعد از جمع¬آوری داده¬های موردنیاز، این داده¬ها با به کار بردن روش¬های آماری ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، واریانس چند¬متغیره و آزمون یومن ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه¬ی معناداری بین تمایزیافتگی بالا و تیپ شخصیتی B، و همچنین رابطه¬ی معناداری بین تمایزیافتگی پایین و تیپ شخصیتی A وجود دارد. امّا در بررسی تمایزیافتگی دو گروه (گروه نرمال و خانواده¬ی افراد مبتلا به ام.اس.)، تفاوت معناداری یافت نشد. نتایج حاکی از آن است که فاکتورهایی علاوه بر بیماری یک عضو خانواده نیاز است تا سیستم خانواده را به سمت از دست دادن تمایزیافتگی خود هدایت کند و فشارهای دیگر نیز می¬توانند تأثیر مشابهی بر عملکرد خانواده داشته باشند.
کلمات کلیدی : کلید واژه ها: تمایزیافتگی خود تیپ های شخصیتی مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس)