نگاهی انتقادی به وضعیت قوانین حریم خصوصی ایران با تکیه برفقه امامیه

معین غلامعلی پور¹ سید احمد میر خلیلی² مهسا عمادی³

چکیده :
چکیده بحث حریم خصوصی به‌قدری گسترده است که نمی‌توان به صورت دقیق و جزیی همه ابعاد و حتی تعریف جامع آن را مشخص کرده یا به به‌طور دقیق بگوییم این‌ها از مصادیق حریم خصوصی است و تا زمانی که انسان در عمل و حتی روابط شخصی و روزمره‌اش در جهت حفظ این حق تدابیر و اقدامات لازم را به کار نبرد، حتی می‌توان گفت ثانیه به ثانیه بزرگترین حق بشری خود و همنوعانش در معرض تضییع قرار خواهد داشت. به هر حال در حالت کلی می‌توان تقسیم آن را به حریم مادی مشتمل بر حریم مکانی، جسمانی و اموال و حریم معنوی شامل حریم اطلاعات، ارتباطات و حیثیت اجتماعی تفکیک نمود. حال از یک طرف، رشد سریع جوامع خصوصاً در زمینه ارتباطات و ازطرف دیگر فاکتورهایی مانند ناآگاهی افراد از حقوق و وظایف خود در این زمینه و آیین‌نامه‌ها برای افراد و سازمان‌ها جهت حفظ حریم خصوصی در زمینه‌های مختلف (شبکه‌های اجتماعی، داده‌های اطلاعاتی، فضای مجازی و .....) باعث عادی شدن نقض آشکارا و افزایش نقض خاموش حریم خصوصی می‌شود که لزوم تحقیقات و چاره اندیشی در این راستا را برای پژوهشگران ضروری‌تر نموده است. در این نگارش پس از تبیین مفهوم حریم خصوصی و بررسی‌های لازم پی می‌بریم که هزاران سال پیش احترام به حریم خصوصی خود و دیگران از توصیه‌های ویژه اسلام بوده و برای آن قوانین خاصی درخور نیازهای بشریت هرچند پراکنده وضع‌شده اما امروزه چه در ایران وچه در سطح جامعه جهانی، قانون و ضمانت اجرای مناسبی با توجه به پیشرفت و نوآوری‌های بشر برای این دغدغه جهانی وضع نشده است و روزبه‌روز و حتی لحظه به لحظه این کمبود و خلأ قانونی نمایان‌تر می‌شود.
کلمات کلیدی : کلیدواژه: حریم، خصوصی، فقه امامیه، حرمت، تجسس، حقوق ایران

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : حقوق و مبانی آن
محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی علوم رفتاری و مطالعات اجتماعی
آدرس وب سایت کنفرانس : 4ibsconf.com
ارسال کننده : معین غلامعلی پور
کد IOI مقاله : XYGG-BDFAD
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XYGG-BDFAD