مطالعه تأثیر استفاده از روش های شیمیایی، بر کاهش تبخیر از سطح آب دریاچه ارومیه

کامران زینال زاده¹ ثمین اسکندری سنگر²

چکیده :
مساله کنترل تبخیر برای چندین دهه یکی از مسایل مهم مورد مطالعه دانشمندان بوده است. درياچه اروميه بزرگترين و شورترين درياچه دائمي ايران و يكي از بزرگترين درياچه هاي فوق اشباع از نمك دنيا، در سال های اخیر با بحران خشک شدن رو برو شده است. بحران اخير زيست محيطي و خشك شدن درياچه اروميه هم اكنون يكي از بزرگترين مخاطرات زمين شناختي كشور محسوب مي گردد، در سال¬های اخیر با استفاده از راهکارهای متنوع در طی تحقیقات مختلف به منظور ایجاد پوشش در سطح آب ها در راستای کاهش تبخیر، نتایج رضایت بخشی حاصل شده است. مطالعه کاهش تبخیر از سطح دریاچه ارومیه با استفاده از مواد شیمیایی برای اولین بار در این پژوهش انجام گرفته است، که در صورت مطالعه کامل آن و عملی شدن، می تواند از تبخیر میلیون‎ها متر مکعب آب جلوگیری کند. در این پژوهش از دوماده شیمیایی به نام های واتر سیور و آکواتین برای کاهش تبخیر استفاده شد.. تغییرات روزانه عمق آب داخل تشت ها حاصل از تبخیر، طی مدت 18 روز اندازه‎گیری گردید. نتایج با مقادیر تبخیر در نمونه شاهد(بدون ماده) با استفاده از نرم افزار آماری spss مقایسه شد. براساس آزمون مقایسه میانگین دانکن، استفاده از آکواتین و واترسیور با غلظت کم به ترتیب بیشترین کاهش تبخیر را نسبت به تیمار شاهد بر روی آب دریاچه ارومیه نشان دادند.
کلمات کلیدی : آکواتین، دریاچه ارومیه، کاهش تبخیر، واتر سیور

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : محیط زیست طبیعی و توسعه پایدار
محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار، راهکارها و چالش ها با محوریت کشاورزی ، منابع طبیعی، محیط زیست و گردشگری
آدرس وب سایت کنفرانس : 2icsda.ir
ارسال کننده : کامران زینال زاده
کد IOI مقاله : XYAA-ZBFBZ
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XYAA-ZBFBZ