تحلیل میزان یکسانی مدیریت شهری با معیارهای حکمرانی ایده آل ،مطالعه موردی کلانشهر تبریز

داریوش بافنده¹

چکیده :
حکمروایی خوب شهری مفهومی است که هم با مسئولیت حکومت و هم با تعهد شهروندان ارتباط دارد و به عنوان فرآیندی است که از یک طرف، بر اساس کنش متقابل میان سازمانها و نهادهای رسمی اداره شهر و از طرفی دیگر، میان سازمان های غیر دولتی و تشکلهای جامعه مدنی شکل میگیرد. در شرایط کنونی کشور ما که چهارچوب نظری منسجمی برای مدیریت شهرها وجود ندارد، باید به فکر ایجاد ساختارهای نوین تغییر و تحول در روش اداره ی شهرها بود. در این میان، حکمروایی خوب شهری به عنوان کم هزینه ترین و اثر بخش ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت، برای دستیابی به توسعهی پایدار در قلمرو هر سرزمین جزئی از ضروریات می باشد. در این راستا، این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی، از طریق مطالعات کتابخانهای و اسنادی مباحث نظری جمعآوری گردید. همچنین، ابزار به کارگرفته شده دیگر در این پژوهش در جهت تکمیل اطلاعات، تهیه پرسشنامه و استفاده از نظرات عمومی ساکنین شهر تبریز می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که مدیریت شهری در محدوده مورد مطالعه با اصول حکمروایی خوب شهری تطابق ندارد و با توجه به شاخصهای آن از وضعیت مناسبی برخوردار نیست. ارزیابی این پژوهش حاکی از آن است که شهرداری و دیگر ارگانهای دولتی در چارچوب حکمروایی خوب شهری عملکرد مناسبی ندارد. واضح است که هرچه مدیران مسلطتر، با تجربه تر، خلاقتر و با دانش و آگاهی بیشتری در رأس امور قرار بگیرند عملکرد آن ها در زمینه های گوناگون بهتر و مفیدتر واقع می شود
کلمات کلیدی : مدیریت مدیریت شهری حکمروایی حکومت حکمروایی شهری

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : مهندسی شهرسازی و توسعه شهري( کلیه گرایش ها)
محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب
آدرس وب سایت کنفرانس : 2icacu.ir
ارسال کننده : مجید نیک نیاز
کد IOI مقاله : XECZ-GHACH
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XECZ-GHACH