واکاوی نور در خانه های سنتی ایران و تاثیر آن در انرژی تجدید پذیر و سازگار با محیط زیست

محمد یاری¹ مهدیه مخبر تکمه داش²

چکیده :
همواره بین " جا" و " مکان" در فرهنگ فلسفی معماری تفاوت‌ها و تمایزهای بارز و برجسته‌ای وجود داشته است. مکان همان جایی است که به ما امکان " شدن " را می بخشاید و تداعی گر خاطره های ماست. تنها انسان است که می تواند نسبت به جایی خاطره داشته باشد و با این خاطره ها نرد عشق ببازد. نور در معماری ایران یکی از مؤثرترین عوامل بر بافت و شکل‌گیری بناهای سنتی می‌باشد و با توجه به شدت تابش آن در اقلیم‌های مختلف ایران با استفاده از شیوه‌های حکیمانه مورد بهره‌برداری قرار گرفته است. علاوه بر توجه به نور طبیعی به عنوان یک منبع انرژی تجدیدپذیر، کم هزینه و سازگار با محیط زیست در اواخر قرن بیستم، مطالعات متعددی در مورد تأثیر نور طبیعی بر روح و جسم انسان انجام شده است و همه این مطالعات بر نقش غیرقابل انکار آن تاکید می کنند. نور طبیعی بر رفتار، نگرش و کارایی افراد. اما علیرغم آگاهی از تأثیرات نور طبیعی بر انسان و همچنین محیط زیست، منبع روشنایی در اکثر ساختمان‌ها همچنان به نور مصنوعی محدود می‌شود و بیشتر راه‌حل‌هایی که در معماری قدیم از نظر کاربری استفاده می‌شده است. نور طبیعی امروزه فراموش شده است. این مقاله با رویکردی کل نگر و روش تحقیق کیفی به تحلیل چند خانه سنتی در اقلیم گرم و خشک ایران می پردازد و نشان می دهد که سازندگان آن ها چگونه با استفاده از عناصر معماری و نیز روش های مختلف سازماندهی فضا، از نور بهتر استفاده می کنند تا رضایتمندی را تامین کنند. نیازهای جسمی و روانی ساکنان از جمله آسایش بصری و حرارتی، سلامتی، معرفی تنوع و افزایش کیفیت فضا. همانطور که خواهیم دید، این تحقیق به تشریح روش هایی می پردازد که آنها برای ایجاد تعادل بین نیازهای جسمی و روانی ساکنان و تامین انرژی مورد نیاز تلاش کردند.
کلمات کلیدی : اقلیم گرم و خشک، ایران، جسمی و روانی، معماری، نور، خانه های سنتی.

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : مهندسی معماری (کلیه گرایش ها)
محل انتشار : اولین کنفرانس بین المللی طراحی در مهندسی عمران، معماری و شهرسازی
آدرس وب سایت کنفرانس : dcauconf.com
ارسال کننده : محمد یاری
کد IOI مقاله : XHDC-KAAEB
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XHDC-KAAEB