بررسی روند شدت بیابان¬زایی در شرایط تغییر اقلیم (مطالعه موردی: قلعه قاضی-استان هرمزگان)

ساناز فلاح¹ علیرضا شهریاری² غلامرضا زهتابیان³ مجتبی محمدی⁴

چکیده :
بیابان¬زایی پس از دو چالش تغییراقلیم و کمبود آب شیرین، سومین چالش مهم جامعه جهانی در قرن بیست و یکم می¬باشد. از آنجایکه پديده بيابان‌زايي به عنوان يكي از بارزترين وجوه تخريب منابع طبيعي در جهان مطرح شده است در این تحقیق سعی شده به مسئله بیابان‌زایی در دو دوره2010-1991 و 2040-2021 با استفاده از مدل تعیین شدت بیابان‌زایی IMDPA و دو معیار اقلیم و زمین شناسی – ژئومرفولوژی پرداخته شود. ابتدا به پیش بینی تغییرات اقلیم در آینده با استفاده از مدل اقلیمی HADCM3 و سناریو A2 از سری مدل‌های گردش عمومی جو و ریز مقیاس نمایی برای داده‌های آینده صورت گرفت. از این دادهها به عنوان ورودی مدل بیابانزایی استفاده شد و با استفاده از نرم افزار GIS نقشه نهایی معیار اقلیم در دوره2010-1991 و 2040-2021 تهیه گردید. در نهایت با تعیین میانگین هندسی معیارها، بیابان‌زایی کل محاسبه گردید. با توجه به نتایج به دست آمده از نقشه نهایی شدت بیابان‌زایی به این نتیجه می‌رسیم که میزان شدت بیابان‌زایی در طول زمان افزایش پیدا کرده‌است.
کلمات کلیدی : کلمات کلیدی: تغییر اقلیم، بیابان¬زایی، HadCM3T، GIS

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : علوم مهندسی
محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی مهندسی و علوم کاربردی
آدرس وب سایت کنفرانس : 2iceasconf.com
ارسال کننده : ساناز فلاح
کد IOI مقاله : XYZF-ZZKBD
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/XYZF-ZZKBD