بررسي رابطة بين سلامت روانی با خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه

امیر قرضی آقبلاغ¹ مرتضی عزیزی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی،موسسه چرخ نیلوفری آذربایجان،تبریز،ایران
2) استادیار پایه 9،گروه آموزش و روانشناسی تربیتی،دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی،دانشگاه آزاد اسلامی،سراب،ایران

محل انتشار : اولین همایش ملی روانشناسی بالینی کودک و نوجوان(cpcauma.ir)
چکیده :
هدف از اين تحقيق، تعيين رابطة بين سلامت روانی با خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی و نيز پيش‌بيني سلامت روانی از روي خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی بود. روش تحقیق این پژوهش از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش انجام توصیفی و از نوع تحقیقات همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه شهرستان هشترود که در سال تحصیلی 99-98 مشغول به تحصیل هستند و تعداد آنها براساس گزارش آموزش و پرورش 734 نفر می‌باشند، براساس جدول نمونه‌گیری مورگان و کرجسی تعداد نمونه‌های این تحقیق 254 نفر می‌باشد. که به صورت تصادفی و به روش خوشه‌ای چند مرحله‌ای که از بین دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه نمونه‌گیری شدند. ابزارهاي پژوهش حاضر عبارت بودند از: پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس(2001) (SEQ-C) و پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ(1972) (28-GHQ). برای آزمون فرضیه‌ها از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون داده‌ها استفاده شد. نتايج تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد با افزایش سلامت روانی و نیز مولفه¬های آن، خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی نیز افزایش می یابد. همچنين، يافته‌ها حاكي از آن است كه خودکارآمدی تحصیلی بر افزایش سلامت روانی اثر بارزی و مهمی را نسبت به سایر مولفه ها داشته است.
کلمات کلیدی : سلامت روانی خودکارآمدی تحصیلی؛ هیجانی و اجتماعی